اثر اذن مجنی علیه به ایراد جنایت در سقوط دیه و ارش

پرسش :

آیا اذن به ایراد جنایت از سوی مجنی‏‌علیه موجب سقوط ارش یا دیه می‌‏گردد؟ به عبارت دیگر اگر شخصی به دیگری اجازه دهد که جنایتی بر او وارد کند، آیا پس از ایراد جنایت، مجنی‏‌علیه می‌‏تواند مطالبه خسارت نماید؟

پاسخ :
آیت الله العظمی محمد تقی بهجت (ره)
«اذن در جنایت موجب سقوط دیه نیست والله‏ العالم. 1381/09/17»
 
آیت الله العظمی لطف الله صافی گلپایگانی
«در فرض سوال با اذن مجنی‏‌علیه بر ایراد جنایت دیه و ارش ثابت نیست والله‏ العالم. 1381/10/03»
 
آیت الله العظمی محمد فاضل لنکرانی (ره)
«خیر، لذا بعد از تحقق جنایت می‌‏تواند مطالبه دیه کند. 1381/09/09»
 
آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی
«این اذن از نظر تکلیفی مجوز ایراد جنایت نمی‌‏شود و دیه نیز دارد مگر این که بعد از وقوع جنایت مجنی‏‌علیه عفو کند. همیشه موفق باشید. 1381/09/09»
 
آیت الله العظمی سید عبدالکریم موسوی اردبیلی
«ظاهراً اذن قبل از جنایت موجب جواز جنایت و سقوط دیه و ارش نمی‌‏گردد. 1381/09/18»
 
آیت الله العظمی حسین نوری همدانی
«خیر، موجب سقوط ارش یا دیه نمی‌‏شود. 1381/12/12»
 
پاسخ اداره حقوقی قوه قضاییه
«نظریه مشورتی شماره 4972/7 تاریخ 1382/6/6
عطف به استعلام شماره 1226/1 مورخ 81/9/2، نظریه مشورتی اداره کل حقوقی و تدوین قوانین قوه قضاییه به شرح ذیل اعلام می‌شود:
اذن به ایراد جنایت موجب برائت از پرداخت دیه یا ارش نیست فقط ابراء موجب برائت می‌شود، چه قبل از ارتکاب باشد چه بعد از آن.»
 
منبع: مرکز تحقیقات فقهی حقوقی قوه قضاییه