خبر دادن امام باقر (ع) از غیبت امام زمان (عج)
پرسش :
آیا امام باقر (علیه السلام) از غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خبر داده است؟
پاسخ :
امام باقر(علیه السلام) بارها از «غیبت کردن امام زمان(عجل الله تعالی فرجه)» خبر داده است. صدوق(رحمة الله علیه) به سند خود از امام باقر(علیه السلام) روایت کرده که فرمود: «یَأْتِی عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَیَا طُوبَى لِلثَّابِتِینَ عَلَى أَمْرِنَا فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ إِنَّ أَدْنَى مَا یَکُونُ لَهُمْ مِنَ الثَّوَابِ أَنْ یُنَادِیَهُمُ الْبَارِئُ جَلَّ جَلَالُهُ فَیَقُولَ عِبَادِی وَ إِمَائِی آمَنْتُمْ بِسِرِّی وَ صَدَّقْتُمْ بِغَیْبِی فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوَابِ مِنِّی ...»(1)؛
(زمانى بر مردم بیاید که امامشان از آنها غایب گردد پس خوشا به حال کسانى که بر امر ما در آن زمان ثابت قدم باشند. همانا کمترین ثوابى که براى آنها در نظر گرفته شده این است که خداوند جل جلاله مى فرماید: اى بندگان من، به سّر من ایمان آوردید و غیب مرا تصدیق کردید، بشارت باد شما را به ثوابی نیکو از جانب من ...).
پینوشت:
(1). کمال الدین و تمام النعمة، ابن بابویه، محمد بن على، محقق / مصحح: غفارى، على اکبر، اسلامیه، تهران، 1395 قمری، چاپ: دوم، ج 1، ص 330، باب 32 (ما أخبر به أبو جعفر محمد بن علی الباقر(علیه السلام) من وقوع الغیبة بالقائم(علیه السلام) و أنه الثانی عشر من الأئمة)؛ بحار الأنوار، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، محقق / مصحح: جمعى از محققان، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، 1403 قمری، چاپ: دوم، ج 52، ص 145، باب 22 (فضل انتظار الفرج و مدح الشیعة فی زمان الغیبة و ما ینبغی فعله فی ذلک الزمان)، ح 66.
منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، چاپ هفتم، 1390 ش، ص 333.
امام باقر(علیه السلام) بارها از «غیبت کردن امام زمان(عجل الله تعالی فرجه)» خبر داده است. صدوق(رحمة الله علیه) به سند خود از امام باقر(علیه السلام) روایت کرده که فرمود: «یَأْتِی عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَیَا طُوبَى لِلثَّابِتِینَ عَلَى أَمْرِنَا فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ إِنَّ أَدْنَى مَا یَکُونُ لَهُمْ مِنَ الثَّوَابِ أَنْ یُنَادِیَهُمُ الْبَارِئُ جَلَّ جَلَالُهُ فَیَقُولَ عِبَادِی وَ إِمَائِی آمَنْتُمْ بِسِرِّی وَ صَدَّقْتُمْ بِغَیْبِی فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوَابِ مِنِّی ...»(1)؛
(زمانى بر مردم بیاید که امامشان از آنها غایب گردد پس خوشا به حال کسانى که بر امر ما در آن زمان ثابت قدم باشند. همانا کمترین ثوابى که براى آنها در نظر گرفته شده این است که خداوند جل جلاله مى فرماید: اى بندگان من، به سّر من ایمان آوردید و غیب مرا تصدیق کردید، بشارت باد شما را به ثوابی نیکو از جانب من ...).
پینوشت:
(1). کمال الدین و تمام النعمة، ابن بابویه، محمد بن على، محقق / مصحح: غفارى، على اکبر، اسلامیه، تهران، 1395 قمری، چاپ: دوم، ج 1، ص 330، باب 32 (ما أخبر به أبو جعفر محمد بن علی الباقر(علیه السلام) من وقوع الغیبة بالقائم(علیه السلام) و أنه الثانی عشر من الأئمة)؛ بحار الأنوار، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، محقق / مصحح: جمعى از محققان، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، 1403 قمری، چاپ: دوم، ج 52، ص 145، باب 22 (فضل انتظار الفرج و مدح الشیعة فی زمان الغیبة و ما ینبغی فعله فی ذلک الزمان)، ح 66.
منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، چاپ هفتم، 1390 ش، ص 333.