هو ابو الحسن بن الحسین الجهودانکى ، البلخی ، المشهور بالشهید .عالم بلخی ، کان فیلسوفاً ، فاضلاً ، متکلماً ، أدیباً ، شاعراً ، فصیحاً .عاصر الأمیر نصر بن أحمد السامانی ، وکان من المقربین والمحظوظین لدیه ، وعاصر الشاعر رودکی .
له (دیوان شعر) یتضمّن اشعاراً بالعربیة والفارسیة ، توفی سنة 325هـ .
من شعره :
عذرت با همت تو بتوان خواست***پیش تو خامش وزبان کوتاه
همت شیر از آن بلند تر است***که دل آزار باشد از روباه
وله أیضاً :
اگر غم را چو آتش دود بودى***جهان تاریک بودى جاودانه
درین گیتى سراسر گر بگردى***خرد مندى نیابى شاد مانه
وله أیضاً :
ابر همى گرید چون عاشقان***باغ همى خندد معشوق وار
رعد همى نالد مانند من***چونکه بنالم به سحرگاه زار
وله أیضاً :
به تیر از چشم نابینا سپیدى نقطه بردارد***که نه دیده بیازارد نه نابینا خبر دارد
وله أیضاً :
با ادب را ادب سپاه بس است***بى ادب با هزار کس تنهاست
المراجع :
الذریعة ج9 قسم 2 ص560 و561 ، الفهرست للندیم ص357 ، عیون الأنباء ص316 ، الکنى والألقاب 2/354 ، مجمع الفصحا (فارسی) ج1 قسم 2 ص803 و804 ، روز روشن (فارسی) ص449 ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص326 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص313 ، ریحانة الأدب (فارسی) 3/278 و279 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 31/132 ، فرهنگ معین (فارسی) 5/944 ، طبقات اعلام الشیعة ج1 (القرن الرابع) ص11 .
