هو أبو القاسم بن عبدالنبی ، وقیل محمّد نبی الحسینی ، الشریفی ، الشیرازی ، الذهبی ، المشهور بمیرزا بابا ، المتلقبُ فی شعره براز .ادیب ، شاعر ، متکلم ، مُلمّ بالأدب العربی ، مؤلف ، وکان صوفی الطریقة ، عارف معروف ، ومن أقطاب السلسلة الذهبیة من الصوفیة .
کان سادناً لمرقد السیّد أحمد شاه چراغ ابن الامام موسى الکاظم (علیه السلام)بشیراز ، ومن المعاصرین للسلطان ناصر الدین شاه القاجاری محظّیا لدیه . توفی سنة 1286هـ ، ودفن بمشهد الامام الرضا (علیه السلام) بخراسان .
له مؤلفات کثیرة منها : (مراقد العارفین) ، (وبراهین الامامة) ، و(آیات الولایة) ، و(طباشیر الحکمة) ، و(أسرار الولایة) ، و(دیوان شعر) ، و(تذکرة الأولیاء) ، و(قوائم الأنوار) ، وله منظومة (کوثر نامه) ، وله (مرصاد العباد) وغیرها .
من شعره :
نور على شد پدید صیقل دلها رسید***آئینه قلب از آن تابش خاور گرفت
شیر خدا کز نهیب شیر فلک را شکست***لطف وکرم بین که چون آهوى لاغر گرفت
موسى اگر جلوه اى دید بسینا از او***عیسى جان هر نفس نور زحیدر گرفت
طور تجلى حق کعبه دلدار ماست***هر که بآن طور شد جلوه دیگر گرفت
جان چو شدم آشنا با حشم وخیل او***سیرت سلمان گزید شیوه نو در گرفت
کوى سلیمان عشق ره نبرد مور عقل***رفت در این کوکسى کو ره قنبر گرفت
وله أیضاً :
شاهى که زمهرش انبیاء مفتخرند***از کنه صفاتش اولیاء بى خبرند
آن ساقى کوثر است ومعشوق خدا***عشاق زعشقش همه بى پا وسرند
المراجع :
أعیان الشیعة 2/406 ، ریحانة الأدب (فارسی) 2/283 و284 ، دانشمندان وسخن سرایان فارس (فارسی) 2/559 ـ 565 ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص219 و220 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 25/42 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) 219 ، ریاض العارفین (فارسی) ص258 و259 ، الذریعة 1/49 و2/203 و3/310 وج9 قسم 2 ص346 و11/130 و12/217 و282 و14/68 و17/174 و18/182 و19/192 و20/277 و291 و309 و21/69 و88 و198 و225 و310 و22/277 و338 و23/313 و24/371 ، طبقات اعلام الشیعة (القرن الثالث عشر) ج2 القسم الأوّل ص68 و69 .
