هو السیّد أبو القاسم بن محترم الاشتبینی ، القراجه داغی ، التبریزی ، المتلقّب فی شعره بنباتی أو خان چوپانى أو مجنون شاه .من عرفاء ومتصوفة إیران المعروفین ، وکان شاعراً وله دیوان شعر باللغة الترکیة ، وله (دیوان شعر) بالفارسیة ، توفی سنة 1262هـ فی قریة اشتبین من قرى قره داغ باذربیجان .
من شعره :
گهى در جوش وگاهى در خموشم***گهى در گفتگو گاهى خموشم
گهى از چشم ساقى در خمارم***گهى سرمست جام مى فروشم
گهى در مسجدم تسبیح در دست***گهى در دیر گبر درد نوشم
گهى دیوانه صحرا نوردم***گهى فرزانه با عقل وهوشم
گهى در سومناتم بت پرستم***گهى سجاده تقوى به دوشم
گهى از شر دیو نفس ترسان***گهى خوشحال گفتار سروشم
گهى اندر سکوتم چون نباتى***گهى چون خم مى دایم بجوشم
المراجع :
الذریعة ج9 قسم 4 ص1168 و1169 ، سخنوران آذربایجان (فارسی) 1/123 ـ 128 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 47/306 ، ریحانة الأدب (فارسی) 6/129 ، دانشمنان آذربایجان (فارسی) ص370 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص593 .
