تو لطف و احسان می کنی، ما ظلم بر تو<br /> تو باوفا،ما بی‌وفا، آقای خوبم<br /> مولا شما ارباب زاده، ما رعیت<br /> آقا شمایی، ما گدا، آقای خوبم

ای بُردن نامت شفا، آ قای خوبم<br /> یادت به درد ما دوا، آقای خوبم<br /> هرگز نخواهم زد دری را گر بمیرم<br /> جز درگه لطف شما، آقای خوبم

بر خلد برین طعنه زند محفل عشاق<br /> در محفل عشاق قدم تا بگذاری<br /> ای مایه ی امید دل آن لحظه نیاید<br /> ما را به امید دگران وا بگذاری

ای کاش که بر دیده ی ما پا بگذاری<br /> آیی و قراری به دل ما بگذاری<br /> هر روز دهم وعده ی وصلت به دل خویش<br /> اما تو چرا وعده به فردا بگذاری

جرم و گناه ما شد ابری به روی ماهت<br /> آری عیان نباشد از پشت ابر ماهی<br /> ای دل  تحملی کن در هجر او که گویند<br /> صبح سپید باشد بعد از شب سیاهی<br /> از ناسپاسی ما شد غیبتت تو زیرا<br /> باشد...

ای یاور و پناهم ای رحمت الهی<br /> عجل علی ظهورک سخت است بی پناهی<br /> دل بسته ام به خال روی مه تو زیرا<br /> رنگی دگر نباشد بالاتر از سیاهی

می ترسم از اینکه پسر فاطمه گوید<br /> از دست محبان گله دارم، گله دارم<br /> یک جمله فقط روضه و آنهم به کنایه<br /> از شام غریبان گله دارم، گله دارم<br /> ازکعب نی و سنگ و از آن تیر سه شعبه<br /> از...

از این شب هجران گله دارم، گله دارم<br /> از دوری جانان  گله دارم، گله دارم<br /> هر ساله از این غم  که نیآمد گل زهرا<br /> از فصل بهاران  گله دارم، گله دارم

بخوان دعای فرج را خدا کند آید<br /> که روضه خوان غریبی و میخ در گردد<br /> دوباره جمعه و ندبه دوباره باید گفت<br /> بخوان دعای فرج را که یار برگردد<br />

بخوان دعای فرج را و پیشه تقوا کن<br /> که دست لطف خدا با تو همسفر گردد<br /> بخوان دعای فرج را که رد نخواهد شد<br /> اگر که ناله و اشک تو بیشتر گردد<br />