آدینه‌ی موعود تو کی می‌رسد از راه؟<br /> دارم دعای عهد می‌خوانم نمی‌آیی؟<br /> کاش این غروب جمعه‌ها را من نمی‌دیدم<br /> محض رضای بغض چشمانم نمی‌آیی؟

الا امیر سحر ای مسافر صحرا<br /> امید وصل تو را بین هر دعا دارم<br /> به کام خویش چشیدم غم جدایی را<br /> نشان رحمتی از یار آشنا دارم

حرف هجران شده بسیار به هم ریخته‌ام<br /> باز از دوری دلدار به هم ریخته‌ام<br /> کاش ای کاش فقط نیمه نگاهی می‌کرد<br /> به منِ عاشق بیمار ... به هم ریخته‌ام

این جمعه هم گذشت و خبر از شما نشد<br /> من منتظر نشستم و دردم دوا نشد<br /> کردم دعاکه یوسف زهرا ببینمت<br /> آقا چه شد که حاجت قلبم روا نشد

ای منتقم آل علی کعبه مهیّاست<br /> بردار ز رخ پرده که با تو ظفر آید<br /> داریم امید تو امید دل ارباب<br /> دانیم که هجران تو آخر بسر آید

مانند کویر خشک، بی جان هستیم<br /> دلواپس لحظه های طوفان هستیم<br /> از اوّل شب تا سحر هر جمعه<br /> ما منتظر امام باران هستیم

برای دیدن روی تو ناله ها دارم<br /> خوشم اگر چه غریبم ولی تو را دارم<br /> تمام سوز دل من ز ناله های شماست<br /> ز درد هجر تو سوز ی در این صدا دارم

چه سازم هر چه سازم دل غمینم<br /> کجایی تا بیام پیشت بشینم؟<br /> دلم حیرون، چشام گریون همیشه<br /> کجا رو بنگرم رو تو ببینم؟

امیر بى قرینه کى مى آیی؟<br /> کشم ناله ز سینه کى مى آیی؟<br /> عزیزم فاطمه چشم انتظاره<br /> سحر خیز مدینه کى مى آیی؟

علم به دوش بگیر ای سوار صبح امید<br /> که چشم عالم وآدم بر این علمداری است<br /> از آن زمان که تو رفتی بهار خشکیده است<br /> دل زمانه تَرَک خورده، تشنه ی یاری است