ارتباط دختر و پسر در هفت سال اول
پرسش :
لطفاً کلّیت ارتباط دختر و پسر را بیان کنید؟
پاسخ :
پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):
در این زمینه برای خانواده ها و در سنین مختلف، خصوصاً در ارتباطات فامیلی، نگرانی هایی وجود دارد. مثلاً یک آقا پسر وقتی به خانه خاله اش می رود، تا چه سنّی می‌تواند با دختر او بازی کند؟
ارتباط در هفت سال اوّل
اصل بر این است که همبازی ها و همسالان باید هم جنس باشند که بارها به این موضوع تاکید کرده‌ایم و دلایل خود را گفته‌ایم؛ امّا هم بازی بودن با غیر همجنس، تا شش و هفت سالگی در صورتی که دائم نباشد، با رعایت شرایط اشکالی ندارد.
نظارت والدین
شرط مهمّ این مسئله این است که ارتباط باید تحت نظارت والدین باشد؛ یعنی نباید به صورتی باشد که بچّه ها در جایی تنها بازی کنند؛ چون بچّه ها در این سنین کنجکاوی هایی دارند و می‌خواهند کشف هایی نسبت به هم داشته باشند. مثلاً می‌خواهند بدانند که دختر و پسر چه تفاوت هایی با هم دارند؛ خصوصاً در اعضا و جوارج و اندام. البته والدین نباید نگرانی هایی در مسائل جنسی پیدا کنند؛ چراکه بچّه ها تنها در حال کشف جنسیتی هستند. به همین دلیل ما توصیه می‌کنیم که بچّه ها نباید در جایی باشند که والدین در آنجا حضور ندارند؛
نظارت مربّیان
در هفت سال اوّل باید نظارت دقیقی وجود داشته باشد؛ آن هم نه فقط در خانه؛ بلکه در مهدهای کودک هم این نظارت باید ادامه داشته باشد؛ چراکه در برخی از مهدها پسر و دختر با هم هستند و در زنگ تفریح با هم بازی می‌کنند، مربّی ها هم باید با همین رویکرد رفتار کنند تا بچّه ها در جایی بازی نکنند که نظارتی بر آنها نباشد.
ارتباط در هفت سال دوّم
در هفت سال دوّم که سنّ تمییز ایجاد می‌شود، بر اساس آموزه های دینی ما باید مرز بندی ها به تدریج شروع شود؛ مثلاً اگر زن دایی آقا پسر تا دیروز به پوشش خود زیاد دقّت نمی‌کرده است، از این به بعد که این بچّه به سنّ تمییز رسید و خوب و بد را متوجّه شد، باید پوشش خود را کامل تر کند و یک سری از مرز بندی ها را رعایت نماید؛ چراکه در این مرحله کنجکاوی بچّه ها بیشتر می‌شود.
در این زمان هم عیبی ندارد که بچّه ها بعضی از بازی ها را انجام دهند؛ مثلاً می‌خواهند یک بازی فکری انجام دهند که به صورت گروهی است و پدر این بچّه ها هم حضور دارد. در این صورت عیبی ندارد.
نه سالگی
معمولاً از سنّ نه سالگی به بعد، باید مرز بندی ها رعایت شود؛ زیرا دختر ها که به سنّ نه سالگی می‌رسند، به بلوغ شرعی خودشان رسیده اند و پسرها هم کنجکاوی های زیادی پیدا می‌کنند و ممکن است علقه ها زیاد شود؛ بنابراین در اینجا باید ارتباطات را محدود کرد.
تفکیک جنسیتی در دانشگاهها
در سنین بالاتر نیز همین طور است و حتّی در مراکز بالاتر تحصیلی مثل دانشگاه ها نیز باید تفکیک جنسیّتی انجام شود و ما نمی‌توانیم در محدوده ی دانشگاه دختر و پسر را در کنار هم بنشانیم و انتظار داشته باشیم که آن ها در آن اوج هیجانات، هیچ آسیبی نبینند و پیشرفت کنند.
این مسئله یک چیز اثبات شده است و اگر کسی منکر شود، عین لجاجت است. گاهی وقت ها ما تعارف می‌کنیم و مثلاً می‌گوییم که با این کار درک و فهمشان بالا می‌رود! در حالی که واقعاً آسیب می‌بینند. در یکی از دانشگاه ها که به صورت کارشناسی شده تفکیک جنسیتی اجرا شد، دانشجوها از لحاظ درسی روند رو به رشدی داشتند.
مسئله حیا و حجاب یک مسئله درون دیدی نیست؛ بلکه یک مطالعه برون دیدی است. اگر امروز در اروپا حیا و حجاب رعایت می‌شد، مطمئن باشید که رشد علمی هم افزایش پیدا می‌کرد. در دنیای غرب و به نوعی در این قارّه انسان های باهوشی وجود دارند، امّا ما هر چه نگاه می‌کنیم می‌بینیم که مشغولیت ها به مسائل دیگر، باعث شده است که نتوانند رشد علمی لازم را داشته باشند.
در این زمینه برای خانواده ها و در سنین مختلف، خصوصاً در ارتباطات فامیلی، نگرانی هایی وجود دارد. مثلاً یک آقا پسر وقتی به خانه خاله اش می رود، تا چه سنّی می‌تواند با دختر او بازی کند؟
ارتباط در هفت سال اوّل
اصل بر این است که همبازی ها و همسالان باید هم جنس باشند که بارها به این موضوع تاکید کرده‌ایم و دلایل خود را گفته‌ایم؛ امّا هم بازی بودن با غیر همجنس، تا شش و هفت سالگی در صورتی که دائم نباشد، با رعایت شرایط اشکالی ندارد.
نظارت والدین
شرط مهمّ این مسئله این است که ارتباط باید تحت نظارت والدین باشد؛ یعنی نباید به صورتی باشد که بچّه ها در جایی تنها بازی کنند؛ چون بچّه ها در این سنین کنجکاوی هایی دارند و می‌خواهند کشف هایی نسبت به هم داشته باشند. مثلاً می‌خواهند بدانند که دختر و پسر چه تفاوت هایی با هم دارند؛ خصوصاً در اعضا و جوارج و اندام. البته والدین نباید نگرانی هایی در مسائل جنسی پیدا کنند؛ چراکه بچّه ها تنها در حال کشف جنسیتی هستند. به همین دلیل ما توصیه می‌کنیم که بچّه ها نباید در جایی باشند که والدین در آنجا حضور ندارند؛
نظارت مربّیان
در هفت سال اوّل باید نظارت دقیقی وجود داشته باشد؛ آن هم نه فقط در خانه؛ بلکه در مهدهای کودک هم این نظارت باید ادامه داشته باشد؛ چراکه در برخی از مهدها پسر و دختر با هم هستند و در زنگ تفریح با هم بازی می‌کنند، مربّی ها هم باید با همین رویکرد رفتار کنند تا بچّه ها در جایی بازی نکنند که نظارتی بر آنها نباشد.
ارتباط در هفت سال دوّم
در هفت سال دوّم که سنّ تمییز ایجاد می‌شود، بر اساس آموزه های دینی ما باید مرز بندی ها به تدریج شروع شود؛ مثلاً اگر زن دایی آقا پسر تا دیروز به پوشش خود زیاد دقّت نمی‌کرده است، از این به بعد که این بچّه به سنّ تمییز رسید و خوب و بد را متوجّه شد، باید پوشش خود را کامل تر کند و یک سری از مرز بندی ها را رعایت نماید؛ چراکه در این مرحله کنجکاوی بچّه ها بیشتر می‌شود.
در این زمان هم عیبی ندارد که بچّه ها بعضی از بازی ها را انجام دهند؛ مثلاً می‌خواهند یک بازی فکری انجام دهند که به صورت گروهی است و پدر این بچّه ها هم حضور دارد. در این صورت عیبی ندارد.
نه سالگی
معمولاً از سنّ نه سالگی به بعد، باید مرز بندی ها رعایت شود؛ زیرا دختر ها که به سنّ نه سالگی می‌رسند، به بلوغ شرعی خودشان رسیده اند و پسرها هم کنجکاوی های زیادی پیدا می‌کنند و ممکن است علقه ها زیاد شود؛ بنابراین در اینجا باید ارتباطات را محدود کرد.
تفکیک جنسیتی در دانشگاهها
در سنین بالاتر نیز همین طور است و حتّی در مراکز بالاتر تحصیلی مثل دانشگاه ها نیز باید تفکیک جنسیّتی انجام شود و ما نمی‌توانیم در محدوده ی دانشگاه دختر و پسر را در کنار هم بنشانیم و انتظار داشته باشیم که آن ها در آن اوج هیجانات، هیچ آسیبی نبینند و پیشرفت کنند.
این مسئله یک چیز اثبات شده است و اگر کسی منکر شود، عین لجاجت است. گاهی وقت ها ما تعارف می‌کنیم و مثلاً می‌گوییم که با این کار درک و فهمشان بالا می‌رود! در حالی که واقعاً آسیب می‌بینند. در یکی از دانشگاه ها که به صورت کارشناسی شده تفکیک جنسیتی اجرا شد، دانشجوها از لحاظ درسی روند رو به رشدی داشتند.
مسئله حیا و حجاب یک مسئله درون دیدی نیست؛ بلکه یک مطالعه برون دیدی است. اگر امروز در اروپا حیا و حجاب رعایت می‌شد، مطمئن باشید که رشد علمی هم افزایش پیدا می‌کرد. در دنیای غرب و به نوعی در این قارّه انسان های باهوشی وجود دارند، امّا ما هر چه نگاه می‌کنیم می‌بینیم که مشغولیت ها به مسائل دیگر، باعث شده است که نتوانند رشد علمی لازم را داشته باشند.
