عدم موضوعیت اصناف دیه
پرسش :
در بعضی از جراحتها که شتر به عنوان دیه تعیین شده (مانند شجاج*) گاهی دیه به پانزده شتر میرسد و این زیادتر از اصل دیه نفس است که جانی در دیات انتخاب مینماید، همانند ده هزار درهم؛ لطفاً در این زمینه به سؤالات زیر پاسخ فرمایید: 1. آیا شتر موضوعیت دارد؟ یا نسبت به دیه است، یعنی یک صدم دیه در جایی که یک شتر دیه است که صاحب جواهر هم بر این عقیده میباشد. 2. در جایی که جرح و نقص عضو عمداً انجام گرفته و قابل قصاص نمیباشد، آیا میشود برای مرتکب، مجازات تعزیری قایل شد؟ یا مجازات، فقط دیه است و جنبه ضمان و حقوقی و ضرر و زیان دارد که لازمه طبع دیه است (و در روایات هم ظاهراً نص بر جزا بودن آن نمیباشد تنها استدلال به سکوت ائمه میشود) یا دیه ضمان و جزا هردو است. توضیحاً اینکه مجازات به محض دیه، باعث تجری بر جرم خواهد شد و آمار جرایم را بالا خواهد برد. 3. هرگاه قاتل بر قتل عمد، بین دو نفر یا زیادتر مردد باشد؛ آیا میتوان قاتل را به قرعه معین نمود، که معروف است نظر مبارک چنین است یا نمیتوان؟ و بر فرض دوّم، وظیفه چه میباشد؟ آیا به پرداخت دیه اکتفا باید کرد، که طبعاً قتلی انجام گرفته و کسی هم مجازات شده و یا راه دیگری دارد؟ توضیحاً اگر به دیه اکتفا شود امکان زیاد شدن قتل عمدی و سوء استفاده وجود دارد؟
پاسخ :
1. شتر موضوعیت ندارد و بالنسبه از دیه نفس حساب میشود، هرچند در صورت امکان، احتیاط در مصالحه است.
2. زاید بر دیه چیزی ثابت نیست.
3. در فرض مزبور بهتر است روی دیه تفاهم کنند و آن را نیز با قرعه تعیین نمایند و این موافق با احتیاط است.
* شجاج ـ به کسر شین ـ جمع شجّه ـ به فتح شین ـ میباشد، شجّه جراحتی است که اختصاص به سر دارد. بعضی گفتهاند که بر جرح نمودن صورت هم اطلاق میشود. (تحریرالوسیله با ترجمه، ج 4، ص 421).
منبع: ره توشه قضایی (استفتائات قضایی از محضر امام خمینی رحمه الله)، نشر قضا، 1390.
1. شتر موضوعیت ندارد و بالنسبه از دیه نفس حساب میشود، هرچند در صورت امکان، احتیاط در مصالحه است.
2. زاید بر دیه چیزی ثابت نیست.
3. در فرض مزبور بهتر است روی دیه تفاهم کنند و آن را نیز با قرعه تعیین نمایند و این موافق با احتیاط است.
* شجاج ـ به کسر شین ـ جمع شجّه ـ به فتح شین ـ میباشد، شجّه جراحتی است که اختصاص به سر دارد. بعضی گفتهاند که بر جرح نمودن صورت هم اطلاق میشود. (تحریرالوسیله با ترجمه، ج 4، ص 421).
منبع: ره توشه قضایی (استفتائات قضایی از محضر امام خمینی رحمه الله)، نشر قضا، 1390.