معنای واژه «اِصْر» در قرآن کریم

پرسش :

واژه «اِصْر» در قرآن کریم به چه معناست؟

پاسخ :
در آیه 157 سوره «اعراف» می خوانیم: 
«وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتى‏ کانَتْ عَلَیْهِمْ ...»؛
(او [پیامبر اسلام] بارهاى سنگین و زنجیرهائى را که بر آنها بود [از دوش و گردنشان] برمى‏ دارد).

«اِصْر» در اصل به معنى حبس است و اگر به بار سنگین اطلاق شده براى این است که بار سنگین، انسان را حبس و مانع از فعّالیت او مى شود و اگر به عهد و پیمان و یا مجازات و کیفر «اصر» گفته مى شود به خاطر محدودیتى است که براى انسان ایجادمى کند.(1)

پی نوشت:
(1). تفسیر نمونه، مکارم شیرازى، ناصر، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1374 شمسی، چاپ: اول، ج ‏6، ص 398، (در اینجا به چند موضوع مهم باید توجه داشت).(پاورقی)

منبع: اخلاق اسلامى در نهج البلاغه، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: اکبر خادم الذاکرین‏، نسل جوان‏، قم‏، 1385 شمسی، چاپ: اول‏، ج 2، ص 24.