چگونگی دستیابی به رضایت امام زمان علیه السلام

پرسش :

رضایت امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) از چه راهی به دست می‌آید؟

پاسخ :
رضایت امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) از منتظران، موجب خشنودی خداوند متعال از ایشان می‌گردد. اهتمام به جلب رضایت امام زمان از عملکرد رهپویان ولایت، همواره موجب توجه ایشان قرار گرفته است آن چنان که حتی در اوج جهاد در راه خدا و جانفشانی برای امام از آن غافل نبوده‌اند؛ برای مثال بعضی از یاران امام حسین (علیه السلام) وقتی روز عاشورا به زمین می‌افتادند و امام سر آن‌ها را به دامن خود می‌گرفت، آنان خطاب به حضرت می‌گفتند: «أَرضَیتَ عَنِّی؛(1) آیا از من راضی شدی؟» پس به نظر می‌رسد که سؤال بسیار مهمی است. حال باید این نکته را پرسید: چه کارهایی موجب خوشنودی و رضایت امام زمان (علیه السلام) است؟
 

بر اساس قرآن کریم و روایات، چند عامل رضایت امام زمان (علیه السلام) را به دنبال دارد:

 

اول:

ابتدا باید خدا و پیامبر او را از خودمان راضی کنیم. قرآن می‌فرماید: (وَ اللهُ وَ رَسُولُهُ أَحَقُّ أَنْ یرْضُوهُ)؛(2) خدا و رسولش ذی حق‌تر و سزاوارتر هستند که ما آن‌ها را راضی کنیم.» و اگر آن‌ها از ما راضی شدند، امام زمان هم راضی می‌شود.

قرآن می‌فرماید: (رَضِی اللهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ)؛(3) خدا از آن راضی است و آن‌ها از خدا راضی هستند».

بررسی قرآن کریم نشان می‌دهد رضایت‌مندی انسان از خداوند متعال، او را در مسیر خشوع و خضوع در برابر پروردگار عالم قرار می‌هد.

قرآن پس از «رضی‌ الله»، می‌فرماید: (ذلِکَ لِمَنْ خَشِی رَبَّهُ‌)(4) بر این اساس، تقوا و ترس از خدا موجب رضایت او می‌شود؛ در نتیجه تقوا عاملی مهم برای جلب رضایت خداوند متعال است. به همین مناسبت در حدیث آمده است: «هر کس منتظر امام زمان (علیه السلام) است، باید تقوا و ورع پیشه کند.»

بنابراین افراد مجرم و گنه‌کار نمی‌توانند منتظر امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) باشند. کسی که منتظر مصلح است، باید خود نیز فرد صالحی باشد.
 

دوم:

همان‌طور که امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) سفارش فرموده است در زمان غیبت او از مجتهد با تقوا و عادل اطاعت کنیم.
 

سوم:

برای رضایت آن حضرت (علیه السلام) روزی حلال به دست آوریم بر شخص منتظر لازم و واجب است که مخارج زندگی‌اش حلال و پاک باشد. برای داشتن روزی حلال، پرداخت حقوق واجب شرعی مانند خمس لازم است؛ چرا که این امر موجب پشتیبانی از ترویج معارف اسلامی به ویژه مهدویت و معرفت به امام عصر (علیه السلام) در دنیای اسلام خواهد شد و می‌تواند جامعه‌اسلامی را از محرومیت فرهنگی نجات دهد.

افزایش معرفت نسبت به امام زمان وظیفه‌ای است که غفلت از آن، به سطحی‌نگری نسبت به مهدویت می‌انجامد و به نوعی این آموزه را به سوی عوام‌گرایی می‌برد و از کارکرد واقعی آن دور می‌کند.
 

چهارم:

توجه به امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) از راه ادعیه و زیارات، به ویژه دعای ندبه، زیارت آل یاسین، دعای عهد، دعای معرفت و دعای غریق می‌باشد که احادیث هم به انس و الفت با این دعاها در عصر غیبت سفارش شده است.

خواندن دعای سلامتی امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) «اللّهُمَّ کُن لِوَلِیکَ الحُجَّة بن الحسن صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَ عَلی آبائه فِی هَذِهِ السَّاعَهِ وَ فِی کُلِّ سَاعَهٍ وَلِیاً وَ حَافِظاً و قائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلاً وَ عَیناً حَتَّی تُسکِنَهُ أَرضَکَ طَوعاً وَتُمَتِّعَهُ فِیهَا طَوِیلاً» که از جمله دعاهای وارده برای ظهور است و بسیار مطلوب می‌باشد.
 

پنجم:

رعایت تقوای الهی نیز رضایت امام زمان، را به دنبال دارد چرا که عدم رعایت تقوا به منزله نداشتن عمل است. خداوند در این باره می‌فرماید: «قالَ إِنَّما یتَقَبَّل اللهُ مِنَ الُمتَّقینَ؛ هر آینه خداوند از متقین عمل خوب را می‌پذیرد.»؛ بنابراین نمی‌توان انتظار داشت فردی که تقوا ندارد، توانایی جلب رضایت امام زمان را داشته باشد.

برای ارزیابی تقوا می‌توان آثار آن را در عبادات و مثلاً در روزه‌هایی که گرفته شده، بررسی نمود. اگر به احترام ماه رمضان کم‌تر ناسزا گفتیم کم‌تر غیبت کردیم، راحت‌تر از گناه چشم پوشیدیم، بدون شک تقوای موجود در ماه رمضان بر ما اثر گذاشته است. چنین عملی با تقوا معتبر می‌گردد و در قیامت از سوی خداوند خریداری می‌شود.

همان‌طور که در دنیا کالای استاندارد معتبر و قابل مصرف است؛ در قیامت هم عملی که از روی تقوا انجام شده باشد، پذیرفته می‌گردد.

از مصداق‌های مهم رعایت پرهیزگاری، پرهیز از حق الناس است؛ بنابراین بر منتظران راستین ظهور لازم است از موانع رضایت امام زمان، مانند حق‌ الناس پرهیز نموده، از آن دوری نمایند.
 
پی‌نوشت‌ها:
1. بحارالانوار، ج 84، ص 297
2. سوره توبه (9)، آیه 62
3. سوره مائده (5)، آیه 119
4. سوره بینه (98)، آیه 8
 
منبع‌: جهت نما (چهل پرسش و پاسخ مهدوی)، محسن قرائتی، ناشر: انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود (علیه‌ السلام)، چاپ دوم، تابستان 1393.