انواع پوشش های نامناسب

پوشش نامناسب می تواند زمینه ناامنی اجتماعی باشد.
 

چکیده: یکی از مواردی که موجب امنیت زنان و مردان دربستر جامعه می شود، توجه به پوشش مناسب است. در این نوشتار به انواع پوشش های نامناسب اشاره خواهد شد.

تعداد کلمات 805 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

 


انواع پوشش های نامناسب 

جذابیت و تحریک کنندگی، ممکن است به صورت آرایش سر و صورت، استفاده از انواع زیورآلات، مد لباس، یا استفاده از رنگ ها و پارچه های وسوسه انگیز و جذاب باشد. همه اینها در مفهوم «تبرج» جمع می شوند که از ویژگی های زنان جاهلیت است.[1] خروج از منزل با زینت کامل، ویژگی عصر جاهلیت است و به امروز اختصاص ندارد. ممکن است شیوه آرایش و انواع آن پیشرفته شده باشند، اما اصل تبرج، ویژگی جاهلیت و فراتر از زمان و مکان و نژاد است. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرماید:
هر زنی که آرایش کرده از خانه خارج شود، با هر قدم، خانه ای در جهنم برای او بنا می شود.[2]
در قرآن کریم نیز آمده است:
و لایبدین زینتهن إلا ما ظهر منها.[3]
[زنان] زینت خود را جز آن مقدار که ظاهر است، آشکار نسازند.
زن ها زینت خود را جز برای محارم، نباید آشکار سازند. زینت زن، مرد را تحریک می کند و نتیجه اش به خطر افتادن امنیت خود زن است. آیا هیچ انسان خردمندی، دشمن عفاف و پاکی خویش را تحریک می کند؟!
 

گاهی با شکلی از پوشش روبه رو می شویم که در اصل، برهنگی را احیا کرده است! لباس های نازک و بدن نما در حقیقت، برهنگی را احیا می کنند؛ زیرا هدف از پوشش – که حفظ خویشتن داری و جلوگیری از افسارگسیختگی جنسی است، با این گونه لباس ها محقق نمی شود. این نوع پوشش، نه تنها به کاهش تحریک جنسی منجر نمی شود، بلکه ممکن است شدت تحریک را نیز افزایش دهد. در فرهنگ روایات، این گروه از زنان، به نام «پوشیدگان برهنه» خوانده شده اند.[4] پیامبر (صلی الله علیه و آله) در زمره اهل دوزخ، از زنانی نام می برد که لباس بر تن دارند، اما گویا برهنه اند و در میان مردم به صورت تحریک کننده ای راه می روند. قابل توجه این است که این گروه، اهل نماز و مسجد نیز هستند. رسول خدا (صلی الله اعلیه و آله) می فرماید:
در پایان امت من، مردنماهایی هستند که سوار بر وسایل نقلیه خود شده، جلوی مساجد پیاده می شوند. زنان اینان پوشیده گان برهنه اند که موهایشان برآمده است؛ اینها زنان نفرین شده اند.[5] روزی اسماء، دختر ابوبکر، در حالی که لباس نازک و بدن نمایی بر تن داشت، وارد خانه رسول خدا شد. پیامبر به محض ورود او، روی خود را از وی برگرداند و به وی فرمود: ای اسماء! زن وقتی بالغ شد، شایسته نیست که جز صورت و دست هایش دیده شوند.[6]
لباس نازک و بدن نما مفاسد بیشماری دارد. نیز فرمود:
هلاک نساء أمتی فی الأحمرین الذهب و الثیاب الرقاق.[7]
نابودی زنان امت من، در آن دو چیز شرخ است: طلا و لباس نازک.
امام صادق (صلی الله علیه و آله) نیز فرمود:
لایصلح للمراه المسلمه ان تلبس من الخمر و الدروع ما لایواری شیئا.[8].
سزاوار نیست زن مسلمان لباسی بر تن کند که چیزی [بدن وی] را نمی پوشاند.
 

پوشش های تنگ و چسبان نیز ویژگی پوشش های بازدارنده را ندارند. روزی پارچه ای قیمتی، ظریف و زیبا از یمن برای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آوردند. ایشان پارچه را به یکی از یارانش هدیه کرد. پس از چند روز، آن لباس را بر تن وی ندید. علت را که جویا شد، وی گفت: آن را به همسرم داده ام. حضرت فرمود: «به وی بگو زیر آن، لباس دیگری بپوشد؛ زیرا می ترسم حجم بدنش را آشکار سازد».[9] حضرت زهرا (سلام الله علیها) نیز قبل از شهادت نگران پیدایی حجم پیکر بی جان خود بود که مبادا هنگام تشییع، حجم آن برای نامحرم نمایان شود. از این رو با راهنمایی اسماء قرار شد که پیکر ایشان درون تابوت قرار گیرد تا هنگام تشییع از دید نامحرم، پنهان ماند.[10]
 
منبع: کتاب «مهارت های زندگی»
نویسنده: سید مهدی خطیب

 پی نوشت :
[1] . ر.ک: احزاب: 33؛ نور: 60.
[2] .ر.ک: بحارالانوار، ج 103، ص 249، ح 38.
[3] .نور: 31.
[4] . ر.ک: صحیح مسلم، ج۴، ص۲۱۹۲؛ السنن الکبری، ج ۲، ص ۲۳۴: مسند ابن حنبل، ج۲، ص 356؛ الجامع الصغیر، ج۲، ص۱۰۱، ح۵۰۴۵.
[5] . مسند ابن حنبل، ج۲، ص۲۲۳.
[6] . سنن ابن داود، ج۲، ص270.
[7] . تنبیه الخواطر، ج۱، ص۳ .
[8] . الکافی، ج۳، ص۳۹۶ ، ح۱۴.
[9] . الطبقات الکبری، ج 4، ص 64؛ و نیز ر.ک: سنن ابن داوو، ج 4، ص 64، ح 4116؛ المجازات النبویه، ص 166، ح 126.
[10] .ر.ک:  تهذیب الاحکام، ج 1، ص 469، ح 1540.