واکنش درست در برابر بد دهانی کودک

بد دهانی کودک در صورت تکرار آن، امری ناپسند است.
 

چکیده: شاید این اتفاق برای شما افتاده باشد که کودک شما در جمع حرف زشت و ناپسندی را بر لب آورده باشد. با ما باشید تا راه حل از بین بردن این رفتار ناپسند را بیاموزید.

تعداد کلمات 443 / تخمین زمان مطالعه 2 دقیقه

 

کودکم گاهی حرف بد می زند و فحش می دهد؛ عکس العمل من در مقابل او باید چگونه باشد؟
والدین گاهی فراموش می کنند که فرزندانشان رفتارهای آنها را زیر میکروسکوپ می برند و همه چیز را با جزئیات با جزئیات می بینند و می شنود. وقتی پدر یا مادر عصبانی هستند و حرف بدی را به زبان می آورند کودک آن را می شوند و یاد می گیرد. کودکان بعد از یاد گرفتن آن کلمه ی بد، از آن استفاده می کنند. آنها همچنین حرف های بدی را که از رادیو، تلویزیونیا کوچه و خیابان می شنوند نیز تکرار می کنند. وقتی کودک حرف بدی را به زبان می آورد و والدینش تعجب می کند و می گویند این حرف بدی است و نباید آن را تکرار کنی، کودک متوجه می شود که این حرف به او قدرت میدهد. بنابراین از آن به بعد آن حرف بد را به زبان می آورد تا واکنش والدینش را مشاهده کند.

والدین می ترسند که مبادا کودک شان حرف بدی بزند و دیگران آنها را به خاطر این که این حرف بد را به کودک شان یاد داده اند، سرزنش کنند. آنها همچنین می ترسند که مبادا دیگران فکر کنند آنها در خانواده شان همیشه به هم حرف های بد و رکیک می زنند. به همین دلیل وقتی فرزندشان حرف بدی می زند با او شدیدا برخورد می کنند و عکس العمل های تندی از خودشان نشانمی دهند. والدین نباید کودک شان را سرزنش کنند، چون او چیزی را که می شنود، به زبان می آورد.

اگر کودک تان گاهی حرف بدی می زند، نباید نسبت به این مسئله حساسیت نشان دهید، اما اگر این کار را زیاد تکرار کرد، باید به چند نکته توجه داشته باشید:
اول این که خودتان هرگز حرف بدی را به زبان نیاورید، اگر کودک حرف بدی را از شما یا از تلویزیون و کوچه و خیابان نشنوند، آن را فراموش خواهد کرد. شما همچنین باید به کودکتان بگویید که دوست ندارید او حرف بد بزند. وقتی کودک تان حرف بدی را یاد می گیرد و آن را به زبان می آورد، شما نباید در مقابل او عکس العمل نشان دهید. او خودش آن حرف را فراموش می کند. بچه ها معمولا وقتی به مدرسه می روند دوباره حرف های بد جدیدی را یاد می گیرند.
 
منبع: کتاب «راهنمای کامل تربیت کودک (از تولد تا نوجوانی)»
نوشته: رابین گلدستاین
مترجم: شیرین یزدانی