همه چیز درباره انگیزش بیرونی

انگیزش بیرونی وقتی به اندازه مورد استفاده قرار بگیرد می تواند مفید باشد.
 

انگیزش بیرونی در واقع رفتاری مبتنی بر پاداش است. انگیزش بیرونی نوعی شرطی سازی عامل است. شرطی سازی عامل نوعی اصلاح رفتاری است که برای کاهش و یا افزایش احتمال تکرار یک رفتار از پاداش ها و تنبیه ها بهره می برد.
 
در انگیزش بیرونی پاداش ها و یا دیگر مشوق ها مانند تحسین، شهرت و یا پول، به عنوان انگیزش هایی برای انجام یک رفتار یا فعالیت خاص مورد استفاده قرار می گیرند. بر خلاف انگیزش درونی، در این نوع انگیزش عوامل خارجی برای فرد انگیزه سازی می کنند.
 
دریافت حقوق و دستمزد در قبال انجام یک فعالیت یک نمونه از انگیزش بیرونی محسوب می شود. ممکن است در واقع دوست داشته باشید در طول روز فعالیتی غیر از کار انجام دهید، اما به جای انجام کارهای مورد علاقه وقت خود را با شغلتان سپری می کنید، زیرا می دانید در پایان ماه به خاطر کارتان پول دریافت خواهید کرد. در این مثال حقوق انگیزشی بیرونی محسوب می شود، چرا که می توانید با پول نیازهای روزانه خود را مرتفع کنید.
 
انگیزش بیرونی همیشه شامل پاداشی محسوس نیست. انگیزش بیرونی می تواند پاداش هایی انتزاعی مانند تحسین و یا شهرت نیز باشد.
 
در مقابل، انگیزش درونی زمانی حاصل می شود که نیروهای درونی مانند رشد فردی و یا میل به موفقیت موجب می شود به انجام و یا اتمام یک کار تمایل پیدا کنید. معمولاً انگیزش درونی میزان موفقیت در کارهایی که به تلاش های دراز مدت نیاز دارند را افزایش می دهد.
 

انگیزش بیرونی می تواند برای انگیزه دادن به شما در کارهای مختلف مورد استفاده قرار گیرد. اگر برای کاری که می خواهید انجام دهید، مشوق و پاداشی به عنوان پیامد آن در نظر گرفته شود، برای انجام و اتمام آن کار انگیزه خواهید یافت. نمونه هایی از این نوع پاداش ها از این قرارند:
 
رقابت در مسابقات ورزشی برای کسب مدال و جوایز
انجام کار برای دریافت پول
تخفیف برای جذب مشتری بیشتر (در اصل تخفیف موجب می شود شما برای خرید به آن فروشگاه بروید)
یکی بخر دو تا ببر
 
 
نمونه هایی از پاداش های خارجی روانشناختی از این قرارند:

کمک کردن به دیگران برای دریافت تحسین از سوی خانواده و یا دوستان
انجام دادن برخی کارها برای دریافت توجه
انجام دادن یک کار برای شهرت
انجام یک کار با این هدف که مورد قضاوت قرار نگیرید
درس خواندن برای کسب نمره بالاتر
 

انگیزش بیرونی ممکن است برای برخی افراد بسیار مفید و مؤثر باشد و روی برخی دیگر آنگونه که باید و شاید جواب ندهد. از سویی در برخی موقعیت ها انگیزش بیرونی کارآمدتر از انگیزش درونی خواهد بود. برای برخی افراد مزایای پاداش های بیرونی برای انگیزه بخشی کفایت می کند و ممکن است با همین انگیزش های بیرونی کار خود را به بهترین نحو ممکن انجام دهند. اما برای برخی دیگر این مشوق ها چندان کارساز نبوده و به انگیزش های درونی نیاز خواهد بود.
 
انگیزش بیرونی وقتی به اندازه مورد استفاده قرار بگیرد می تواند مفید باشد. وقتی یک پاداش بیش از حد به یک نفر اعطاء شود، پس از مدت ارزش و تأثیر خود را از دست خواهد داد. به این پدیده اثر توجیه افراطی گفته می شود. اثر توجیه افراطی زمانی اتفاق می افتد که پاداشی که واقعاً از آن لذت می برید، آنقدر تکرار شود که دیگر مانند قبل برایتان لذت بخش نباشد.
 
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ارائه افراطی پاداش های خارجی می تواند به کاهش انگیزش های درونی منجر شود. با این حال نتیجه تمام پژوهش ها در این زمینه یکسان نبوده و برخی مطالعات نتایج متفاوتی را نشان می دهند. این مطالعات برای اولین بار در سال 1973 منتشر شدند.
 
در این مطالعه دو گروه از بچه ها انتخاب شده و از آن ها خواسته شد با ماژیک نقاشی بکشند. پس از انجام این فعالیت به یک گروه از بچه ها به خاطر انجام این فعالیت جوایزی داده شد و گروه دیگر هیچ جایزه ای دریافت ننمود. پس از مدتی گروهی که جایزه دریافت کرده بود هیچ تمایلی به نقاشی کشیدن با ماژیک نداشت و به عبارتی از انجام آن لذت نمی برد اما گروه دیگر که جایزه نگرفته بود همچنان از نقاشی کردن با ماژیک لذت می برد. بنابراین این بررسی نشان داد مشوق های خارجی می توانند انگیزش های درونی را کمرنگ کنند.
 
یک فراتحلیل که در سال 1994 انجام شد نتایجی متفاوت را نشان داد. این پژوهش دریافت انگیزش بیرونی تأثیری بر لذت بردن بلند مدت بر فعالیت ها نخواهد داشت. با این حال فراتحلیلی دیگر که در سال 2001 انجام شد، مطابقت بیشتری با نتایج مطالعه سال 1973 داشت.
 
در نهایت فراتحلیلی که در سال 2014 انجام شد دریافت انگیزش بیرونی تنها در برخی موقعیت های خاص می تواند تأثیری منفی بر انگیزش های درونی داشته باشد. اما در بیشتر موقعیت ها انگیزش بیرونی یکی از انواع مؤثر انگیزش محسوب می شود.
 

یک عیب اصلی و عمده انگیزش بیرونی این است که می دانید وقتی پاداش تمام و یا ارزش آن نزدتان کم شد، چه باید بکنید. همچنین احتمال وابسته شدن به پاداش نیز در این نوع انگیزش وجود دارد. باید توجه نمود که تأثیر انگیزش بیرونی در موقعیت های مختلف و افراد مختلف، کاملاً متفاوت است. پس نمی توان نسخه ای واحد برای همه افراد و موقعیت ها پیچید.
 

مطالعات اندکی به تأثیر بلند مدت استفاده مکرر از انگیزش های بیرونی بر روی کودکان پرداخته اند. انگیزش بیرونی می تواند به عنوان ابزاری مفید برای آموزش کودک استفاده شود.
 
برخی انگیزش های بیرونی مانند حمایت و تشویق از روش های سالم و بسیار مفید در فرزندپروری به حساب می آیند. از سویی استفاده از برخی پاداش ها در تربیت فرزند می تواند برای آینده کودک مضر باشد. مثلاً پاداش در برابر خوردن غذا ممکن است به عادات ناسالم خوردن منجر شود.
 
برای برخی موارد تربیتی انگیزش های بیرونی مانند تحسین می توانند بسیار مفید باشند. مثلاً تشویق کردن کودک بعد از رفت به دستشویی، در زمانی که می خواهید او را از پوشک بگیرید، می تواند بسیار مفید، کارساز و سازنده باشد. اگر از انگیزش بیرونی برای کودک استفاده می کنید، سعی کنید همیشگی نباشد تا کودک به پاداش وابسته نشود.
 

 انگیزش بیرونی می تواند موجب ترغیب فرد برای اتمام یک کار شود. قبل از ارائه یک پاداش به فرد باید مطمئن شوید آن پاداش برای آن فرد و موقعیت کارساز خواهد بود یا خیر. انگیزش بیرونی می تواند ابزاری مفید برای آموزش مهارت های جدید به کودکان باشد.
 
ممکن است برای برخی از افراد انگیزش بیرونی کارآمد باشد و برای برخی دیگر انگیزش های درونی. از سویی لازم است این نکته را در ذهن داشته باشید که انگیزش های بیرونی همیشه کارساز و کارآمد نخواهند بود.
 
منبع: سایت هلث لاین