تأثیر منفی داد و فریاد بر تربیت فرزند

اگر تجربه پدر و مادر بود را دارید، احتمالاً گاهی اوقات از کوره در رفته و بر روی فرزندان خود فریاد کشیده اید. والدین نیز انسان هستند و بچه ها گاهی اوقات در به چالش کشیدن ما بسیار موفق عمل کرده و با نافرمانی و حاضر جوابی، اعصابمان را به هم بریزند. بنابراین بعید نیست که ما نیز گاهی اوقات نتوانیم خودمان را کنترل کرده و داد و بیداد کنیم. اما اگر داد زدن و فریاد کشیدن در خانه شما همیشه اتفاق می افتد و به امری رایج تبدیل شده است، بهتر است به فکر ترک آن و جایگزین کردنش با روش های کارآمد دیگر باشید.
 

دلایل متعددی برای ناکارآمدی و ایده آل نبودن روش داد زدن برای تربیت و تأدیب وجود دارد و در حقیقت فریاد کشیدن را می توان یکی از اشتباهات رایج تربیتی دانست. مهمترین چیزی که باید از خودتان بپرسید این است که کودک از داد و فریاد چه خواهد آموخت و داد زدن های مکرر چه تأثیری بر روی او خواهد داشت؟ در ادامه به نکاتی اشاره می کنیم که احتمالاً با دانستن آن ها تصمیم به آرامش در برخورد با کودک خواهید گرفت.
 

ممکن است فریاد کشیدن به سرعت توجه کودک را به شما و کاری که از او می خواهید جلب کند، اما یادتان باشد با این داد و بیداد به صورت غیر مستقیم خشونت را به کودک خود می آموزید. وقتی فریاد می کشید کودکان می آموزد که استفاده از خشونت در تعاملات روزمره امری مجاز و کاملاً طبیعی است. همانطور که زدن کودک نیز به او می آموزد که در هنگام تعارض با دیگران می توان دست به دامان دعوا و کتک کاری شد.
 

آیا داد و فریاد در کوتاه مدت جواب می دهد؟ بله جواب می دهد. اما باید به این نکته نیز توجه کنید: داد و فریادهای همیشگی موجب می شود در مواقعی که واقعاً قاطعیت لازم است، صدای قاطع و نسبتاً بلند شما تأثیر خود را آنگونه که باید نگذارد.
 

آیا وقتی در محیط کار دچار اشتباهی شدید، دوست دارید رئیستان بر رویتان فریاد بزند؟ اگر پدر و مادر خودتان، یک دوست و یا یکی از اعضای خانواده شما با داد و بیداد با شما صحبت کند، چه حس و حالی پیدا خواهید کرد؟ در این وضعیت آیا مشتاقید به حرف های طرف مقابلتان گوش دهید و یا اینکه حالتی تهاجمی و دفاعی به خود گرفته و عصبانی خواهید شد؟ قطعاً خود شما در صورت مواجه شدن با چنین رفتاری، آن را رفتاری محترمانه قلمداد نخواهید کرد.
 

انسان ها در هنگام مواجهه با داد و بیداد و فریاد، عکس العملی طبیعی از خود بروز خواهند داد. معمولاً پاسخ بیشتر افراد به چنین موقعیتی، خشم است. وقتی بر سر کودک فریاد می کشید، کودک نیز خشمگین خواهد شد، هر چند که ممکن است آن را در همان لحظه ابراز نکند. حتی اگر رفتار بچه با داد زدن اصلاح شود، ضرر آن بیش از منفعت و فایده اش خواهد بود.
 

وقتی نتوانید در مقابل بی نظمی ها و کارهای اشتباه فرزندان، خود را کنترل کنید، او این پیام را دریافت می کند که شما کنترلی بر روی خود ندارید و همین امر باعث می شود اقتدارتان زیر سؤال برود.
 

تحقیقات اخیر نشان داده داد و فریاد کردن بر روی کودک ممکن است به اندازه زدن او آسیب زا باشد. محققان دریافته اند که استفاده از خشونت کلامی در تربیت کودک می تواند روح و روان کودک را به شدت آزرده کند. آن ها در پژوهش های خود به این نتیجه رسیده اند که استفاده از خشونت کلامی (مانند داد زدن و اهانت کردن) موجب بروز افسردگی، شکل گیری شخصیت ضد اجتماعی و مشکلات رفتاری خواهد شد.
 

خب حالا سؤال اصلی این است که چگونه می توان فریاد کشیدن را متوقف کرد؟ و در صورتی که چنین رفتاری از ما سر زد برای کاهش تأثیر سوء آن بر کودک چه کاری می توان انجام داد؟ در ادامه به برخی از این راهبردها اشاره می کنیم:
 

وقتی احساس می کنید دارید کنترلتان را از دست می دهید، بهتر است برای دقایقی به خودتان استراحت دهید تا آرام شوید. در این دقایق می توانید خود را به کاری دیگر سرگرم سازید. سپس دوباره می توانید به بررسی مشکل پیش آمده پرداخته و با جدیت و بدون داد و فریاد خوسته خود را به صورت روش برای فرزندتان بیان کنید و حتی بگویید در صورتی که باز هم سرپیچی کند چه عواقبی در انتظارش خواهد بود. مثلاً ممکن است در برابر نامنظم بودن اتاقش او را از تماشای برنامه مورد علاقه اش محروم کنید.
 

سعی کنید امور را از نگاه کودک ببینید. اگر کودک در حال تماشای تلویزیون و یا انجام بازی ویدیویی است و در همین حین از او کاری می خواهید، بهتر است صبر کنید تا بازی و یا برنامه مورد علاقه اش تمام شود و یا به او بگویید تا 10 دقیقه دیگر بیاید و کار مد نظرتان را انجام دهد. در این صورت تعارضی بین شما و او پیش نخواهد آمد تا نیاز به داد و فریاد شما باشد.
 

 دفعه بعدی که از کودک عصبانی شدید، این تمرین را انجام دهید: کارهایی را که او به درستی انجام داده لیست کنید. البته برای انجام این کار لزوما به کاغذ و قلم نیازی نیست و می شود این لیست را به صورت ذهنی تهیه نمود. سپس وقتی به رفتارهایی از کودک بر می خورید که نیاز به اصلاح دارد، می توانید کارهایی را که به درستی انجام می دهد، به او گوشزد کنید و به او بگویید به علت همین توانایی های اوست که از چنین انتظاراتی از او دارید.
 

وقتی آرام شدید، بهتر است بنشینید و از کودک بخواهید تمام توجهش را به شما معطوف کند. سپس خیلی آرام و واضح انتظارات خود از کودک را بیان کنید (برای فرزندان کوچک تر باید مکالمات کوتاه تر باشند) و به او بگویید که از رفتارهای کنونی اش ناراحت و ناراضی هستید.
 
منبع: سایت پرنتس