آثار عدم حضور پدر در خانواده (بخش اول)

آثار فراگیر فقدان پدر اهمیت اساسی دارد.
 

خانواده در پنجاه سال گذشته به نحو بارزی تغییر کرده است. از سال ۱۹۶۰ تا سال ۱۹۹۸م، درصد زنان ۳۵ تا ۴۴ ساله ای که متأهل بودند از ۸۷، به ۷۲ تنزل پیدا کرد. ازدواج های رو به کاهش و بی ثبات، به معنای خانواده های بدون پدر بیشتری بوده است. در عین حال، شواهد نشان می دهند که خانواده های دو والدی در مقایسه با خانواده هایی از نوع دیگر، کودکان سالم تری به وجود می آورند.
 
ضمن پذیرش این موضوع که وجود خانواده های دو والدی همواره ممکن نیست، اما اگر قرار باشد شمار خانواده های بدون پدر کاهش یابد، تحلیل های فرهنگی و سیاستگذاری باید بر تفاوت های جنسی زن و مرد تکیه کند.
 
پژوهش درباره اثرات فقدان پدر بر کودک، عموما زیانبار بودن آن را در شماری از حوزه های مهم به اثبات می رساند. لیندا ویت و مگی گالاگر به تازگی این شواهد را بررسی نموده و به این نتیجه رسیده اند که:
 
کودکانی که در خانواده های تک والد بزرگ شده اند در مقایسه با کودکانی که والدین ازدواج کرده دارند، ممکن است به طور میانگین فقیرتر باشند، مشکلات جسمی و اختلالات روانی بیشتری داشته باشند، بیشتر مرتکب جرم و ناهنجاری های رفتاری دیگر شوند، ارتباط نسبتا ضعیف تری با خانواده و همتایان داشته باشند، و سرانجام هنگامی که به بزرگسالی برسند، میزان تحصیلات کمتری داشته باشند و از ازدواج بی ثبات تر و موقعیت های شغلی پایین تری برخوردار شوند. اثر این «اختلال زناشویی» بر رفاه کودک، حتی پس از آن که پژوهشگران ویژگی های خانوادگی مهمی از جمله نژاد، درآمد و موقعیت اجتماعی - اقتصادی را کنترل می کنند، همچنان صدق می کند.
 

باید تأکید کرد که آثار فراگیر فقدان پدر اهمیت اساسی دارد. برای مثال، دخترانی که در خانواده های طلاق رشد می کنند سه برابر بیشتر مستعد آن هستند که بدون ازدواج مادر شوند و این امر احتمال فقیر شدن آنها را نیز به طور چشمگیری افزایش می دهد. به علاوه، از آنجا که کودکان طلاق، خود در بزرگسالی به طور مضاعف در معرض طلاق قرار دارند، بی پدری حاصل از طلاق اغلب در نسل بعد نیز پابرجا می ماند.
 
سلامت کودکانی که در خانواده های فاقد پدر زیست شناختی خود زندگی می کنند از کودکانی که در خانوده های سالم طبیعی زندگی می کنند، کمتر است. در نیم قرن اخیر، نرخ خودکشی در میان نوجوانان و جوانان سه برابر شده و دوسوم از این افزایش نرخ در میان افرادی رخ می دهد که در خانه هایی با والدین طلاق گرفته زندگی می کنند. این وضعیت تنها در آمریکا نیست؛ مطالعات اخیر در سوئد مشخص کرده که کودکان خانواده های تک والد، بیش از دو برابر مستعد ابتلاء به بیماری های روانی، دست زدن به خودکشی، یا داشتن یک بیماری مرتبط با مصرف الکل هستند.
 
پسران سوئدی که در خانوده های تک والدی زندگی می کنند، چهار برابر و دختران سه برابر بیشتر در معرض بیماری های مرتبط با مواد مخدر هستند. خطر جوان مرگی برای پسران سوئدی که در خانواده های تک والد زندگی می کنند، در مقایسه با پسران خانواده های دووالدی، ۵۰ درصد بیشتر است.
 

پدران تخصص ویژه ای در آموزش به کودکان برای چگونه روبه رو شدن با چیزهای نوظهور و سرخوردگی ها دارند؛ شاید به این دلیل که ممکن است آنها بیش از مادران، فرزندان را تشویق کنند که خود مشکلات خود را حل کنند و از پس چالش ها برآیند (از پوشیدن کفش هایشان گرفته تا به کار انداختن یک وسیله بازی جدید). همانگونه که براد ویلکاکس، در گزارشی برای وزارت بهداشت آمریکا، اشاره می کند، نقش پدران به عنوان هدایت کننده ای به سوی دنیای خارج، دارای اهمیت ویژه ای برای کودکان است. آنها فرزندان خود را با کار، ورزش و جامعه مدنی آشنا می کنند. به طور کلی، پدران بیش از مادران به فرزندان خود کمک می کنند «تا مهارت کاوش در جهان اطراف خود و درخشش در آن را ارتقا دهند». آنها همچنین به فرزندان خود دانش و مهارت های لازم برای انجام کارهای برجسته، را می آموزند.
 

گرچه نبودن پدر، هم به دختران و هم به پسران لطمه وارد می سازد، ولی پسران به طور خاص در معرض خطر قرار می گیرند. پسران بزرگ شده در خانواده های فاقد پدر زیست شناختی، بیشتر مستعد ابراز رفتارهای بزهکارانه و مجرمانه هستند. پسران بزرگ شده در خانواده های تک والد، دو برابر بیشتر آمادگی دست زدن به جرایم را دارند و پسران بزرگ شده در خانواده هایی که پدر یا مادر ناتنی هستند، سه برابر بیشتر احتمال دارد مرتکب جرم شوند.
 
روشن است که بسیاری از این پیامدها، نه فقط بر خانواده های دارای چنین فرزندانی، که بر همگی ما تأثیر می گذارند. همچنان که در یک بررسی مشخص شد، ساختار خانواده بیش از نژاد یا درآمد پایین، در ارتکاب جرم نقش دارد. آثار این امر خیلی زود آغاز می شود، به طوری که کودکان دو ساله در خانواده های تک والد، به نسبت همسالانی که در خانوده های ازدواج کرده به سر می برند، مشکلات عاطفی و رفتاری بیشتری از خود نشان می دهند.
 
ادامه دارد...
 

نویسنده: استون ای. رودز

 
منبع: کتاب «تفاوت های جنسیتی را جدی بگیریم!»