نکاتی در رابطه خرید عید نوروز (بخش اول)

اگر خود شما والدینی هستید که هویت‌تان به تجملات گره‌خورده، مطمئنا فرزند شما هم به همین دام گرفتار خواهد شد.
 

کارهایی که تنها به‌خاطر «حرف مردم» و «این یه رسمه» انجامش می‌دهیم؛ ازجمله خرید عید! یعنی همان خریدن‌های بی‌حدو حصر نوروزی و تغییر دکوراسیون‌های عجیب که گمان می‌کنیم اگر مهمان‌هایمان روی مبل‌هایی که پارسال نشسته‌اند، امسال هم بنشینند و فامیل، ما را در لباس‌های یک‌ماه قبل‌مان ببینند، ‌شأن اجتماعی و وضعیت اقتصادی‌مان به چالش دردناکی کشیده می‌شود. در این شرایط به هیچ‌عنوان حواس مان نیست که کودک و نوجوانی که دستش را می‌گیریم و از این پاساژ به آن یکی و از این فروشگاه به دیگری می‌بریمش و انواع لباس‌های نو را روی تنش پرو می‌کنیم، ما را می‌بیند، حرص ما را برای خریدن وسایل غیرضروری به خوبی می‌فهمد و در ذهنش تحلیل می‌کند و یاد می‌گیرد که «خرید‌کردن ربط چندانی به نیاز واقعی ندارد؛ چون من با اینکه هنوز لباس‌هایم قابل استفاده است و همین یک‌ماه قبل مامان و بابا برایم شلوار خریده‌اند، باز هم به خاطر آمدن عید باید خرید کنم».
 

از در و دیوار فضای مجازی و حقیقی‌مان تبلیغات می‌بارد. تبلیغ به مصرف بیشتر و بیشتر! بیلبوردهای نصب شده در خیابان و بزرگراه‌ها برنامه‌های مختلف تلویزیون، تبلیغات چسبیده به گوشه و کنار سایت‌ها و کانال‌های و صفحه‌های تلگرام و اینستاگرام و … ، یک هزارتوی بی‌انتها ساخته‌اند که تنها آدمی می‌تواند از میان‌شان جان سالم به در ببرد و به دام مصرف‌گرایی نیفتد که خوب فکرکند، قبل از هر کاری، هر خریدی و هر انتخابی کافی و منطقی فکر کند. این فکرکردن را اول باید خودتان به‌ عنوان والد، تمرین کنید. بعد آن را با رفتار و انتخاب‌ها و تصمیم‌هایتان و البته با گفت‌وگو به فرزندتان آموزش دهید. نمی‌شود که دم عید خریدهای حریصانه و غیرضروری را جلوی چشم نوجوان انجام دهید و بعد در طول سال از او توقع داشته باشید که گوشی موبایل پیشرفته‌تر، لپ‌تاپ جدید، لوازم‌التحریر بیشتر و… نخواهد.
 

برخی از والدین حتی اگر خودشان لباس‌های مندرس بپوشند و وسایل از رده خارج شده و مستهلک را استفاده کنند، باید آخرین مدل‌ها و جدیدترین وسایل را برای فرزندشان فراهم کنند. چرا؟ اول اینکه تحت‌تأثیر احساسات غیرمنطقی و کنترل نشده‌مان هستیم و دوم اینکه گمان می‌کنیم باید برای بچه هر چه خواست خرید تا عقده‌ای نشود و چشمش به‌دست دیگران نباشد. با همین 2 استدلال است که می‌بینیم پدری با وضعیت مالی متوسط یا پایین که خودش به کمترین‌ها رضایت می‌دهد، برای فرزندانش گوشی‌های موبایل میلیونی می‌خرد. معمولا این تفکر به نتیجه‌‌ای که والدین در ذهن دارند منتج نمی‌شود بلکه به روحیه مصرف‌گرایی و زیاده‌خواهی نوجوان می‌انجامد.
 

اسفندماه یک فرصت طلایی است برای این که شما به همراه فرزندتان علاوه بر مرتب‌کردن کمد ‌لباس‌‌ها و دیگر لوازم خصوصی‌اش که به خانه‌‌تکانی هم منجر می‌شود، درباره خرید وسایل و لباس‌های جدید صحبت کنید. اگر لباس‌هایش نو، تمیز و قابل استفاده هستند به او بگویید که دلیلی منطقی برای دوباره خریدن وجود ندارد و بعد بشنوید دلایل فرزندتان را اگر چیزهای بیشتری طلب می‌کند؛ «همه لباس نو می‌خرند، مگه می‌شه من لباس‌های قبلی‌ رو بپوشم»، «بچه‌ها مسخره‌ام می‌کنند، می‌گن فقط همین یه دونه کفش رو داری» «من از اون مانتو آبیه خیلی خوشم اومده، دلم می‌خواد برای عید داشته باشمش». دلایل را که بشنوید می‌توانید بفهمید ایراد کار کجاست. نوجوان شما تحت‌تأثیر حرف مردم است یا ذهن‌اش به سمت مصرف‌گرایی بیشتر متمایل شده و نمی‌تواند خودش را از زیر بار آن نجات دهد، یا اینکه فقط یک هوس نوجوانانه برای خریدن دارد و با صحبت‌کردن و دلیل‌آوردن، همه‌‌چیز ختم به خیر می‌شود.
 

نوجوان نباید هویت خودش را با مصرف بیشتر گره بزند. خوب می‌دانیم که نوجوانی زمان هویت‌یابی است. اگر خود شما والدینی هستید که هویت‌تان به تجملات گره‌خورده و بدون گوشی موبایل چندمیلیونی، اتومبیل و خانه لوکس و لباس‌های مارک‌دار، چیزی برای گفتن ندارید و احساس ضعف و عدم‌اعتماد به نفس به سراغ‌تان می‌آید، مطمئنا فرزند شما هم به همین دام گرفتار خواهد شد. او برای جلب توجه، به سمت مصرف متنوع و بیشتر قدم برمی‌دارد. سعی می‌کند به واسطه وسایل اطرافش دیده شود؛ «مرا ببینید که تبلت چندمیلیونی دارم»، «مرا ببینید که لباس‌هایم مارک دار است»، «مرا ببینید که چندین‌دست لباس و کفش و کیف و… دارم»، این آسیب بسیار بزرگی است چون نوجوان، خالی از شخصیت می‌شود و خرید‌کردن برایش حکم نان شب را پیدا می‌کند.

ادامه دارد...

منبع: بهداشت نیوز