چگونه کودکان را به‌تنهایی خوابیدن عادت دهیم؟

یکی از عوامل مهمی که سبب ایجاد مشکلاتی در روابط زوجین می شود، حضور کودک در اتاق والدین است. 
 

عمولاً تا حدود یک سالگی کودک در کنار والدین می خوابد و این مسأله میتواند سبب وابستگی وی شود؛ بنابراین در آغاز جدا کردن خواب کودک قدری مشکل است، ولی عاقبت دیر یا زود باید این اتفاق بیفتد و با طولانی مدت شدن این روند امکان دارد مشکلات دیگری مانند وابستگی بیش از حد کودک و مشکلات عاطفی زوجین رخ دهد؛ این در حالیست که تنهایی خوابیدن کودک مزایایی دارد که عبارت اند از:
 

  

تنهایی خوابیدن کودک در سن مطلوب بنابه علل بالا بسیار دارای اهمیت است؛ بنابراین سن 2 الی 3 سالگی، زمان خوبی است که تلاش کنید کودک را تنها بخوابانید برای این که جدا خوابیدن کودک در سن بیش از 3 سالگی میتواند سبب ایجاد وابستگی وی شده و درنهایت جدا کردن او از والدین بسیار سخت خواهد بود و تنهایی خوابیدن او در سن کم تر از 2 سالگی هم میتواند سبب اضطراب جدایی شود.
 
استفاده از روش های زیر بعنوان نقطه آغاز میتواند برای تنهایی خوابیدن کودکان کمک کننده باشد:
 

تنهایی خوابیدن را ناگهانی آغاز نکنید. یک یا دو روز در هفته را تنظیم کنید که او به تنهایی بخوابد ولی او را تنها نگذارید و 10 الی 30 دقیقه در کنار تختش بنشینید و برایش قصه بخوانید تا بخوابد؛ برای این که حضور شما در اتاقش به وی حس امنیت و ارامش می دهد. کودک آرام آرام به اتاقش و تنهایی خوابیدن عادت می کند و شما میتوانید روزهای تنهایی خوابیدن را افزایش دهید.
 

مهم این است که احتمال این تغییر تازه را برای فرزندتان راحتر کنید. فرزندتان را در جذاب کردن اتاق خود درگیر کنید. خلاق باشید و فرزندتان را ترغیب کنید که اتاق خویش را با چیزهای لذت بخش و سرگرم کننده تزیین کند( مثلا، تصاویر، پوسترها، شبرنگ ها، شیپورها، و یا یک روتختی با رنگ مورد علاقه اش!). تمرکز توجه کودک بر روی چیزهای مثبت سبب کاهش استرس او در اوایل تنها خوابیدن می شود.
 

به ازای هر شبی که کودک شما توانست تنها در اتاق خودش بخوابد، برای وی جایزه هایی در نظر بگیرید و یا برچسب های ستاره ای یا عروسکی در اتاقش نصب کنید.
 

بعضی محرک ها مثل شکلات، نوشیدنی های کافئین دار، استفاده از تلویزیون و تلفن همراه، خواب کودکان را مختل می کند. کودکان در وضعیت ایده آل دست کم باید یک ساعت قبل خواب از تحریک کننده ها دور باشند، برای این که استفاده از این عوامل تهدیدکننده به ویژه تماشای برخی برنامه ها و فیلم ها که برای سن کودک مناسب نیست سبب می شود تا کودکان موقع خواب دچار نگرانی و پریشانی شوند؛ بنابراین والدین باید نسبت به دور کردن این عوامل تهدیدکننده هشیار بوده و آنگاه از فرزندانشان انتظار جدا خوابیدن را داشته باشند.
 

برای بعضی از کودکان و نوجوانان، شروع به تنهایی خوابیدن کم کم میتواند بسیار وحشتناک باشد، بنابراین شما امکان دارد احتیاج به بعضی از مرحله های اضافی در نردبان ترس کودک خود داشته باشید، مثل:موافقت برای سرزدن به فرزند خودتان یک بار یا دو بار در طول شب( و یا بیشتر، در صورت لزوم، با برنامه ای برای کاهش این سرزدن ها در طول زمان). به کودک خویش یک رادیو برای استفاده در موقع تنهایی در اتاقش بدهید.هر چیزی که کودک شما حس می کند که میتواند انجام دهد تا خوابیدن او در رخت خواب شما را متوقف کند، یک گام در مسیر درست است!
 

به عنوان یک پدر و مادر، احتمالا همین حالا هم با کودک خود یک روال یا عادت خواب دارید که ممکن است شامل خواندن قصه و بوسیدن و شب بخیر باشد. کل این روال باید در اتاق خواب کودک شما باشد. حتی چنانچه کودک شما هنوز آماده نیست که تنها بخوابد، اگر فرزندتان در اتاق خودش برای خواب آماده شود، خیلی بهتر از این است که در اتاق شما آماده خواب شود.
 

بعضی کودکان خواهش می کنند تا نزد والدینشان بخوابند و یا گاهی شب ها از اتاقشان پیش والدینشان میروند ، در اینصورت لازم است قاطعیّت به خرج دهید و هیچوقت اجازه ندهید کودکتان نزد شما بخوابد. با او به اتاقش بروید و با نشستن در کنارش به وی کمک کنید تا بخوابد.
 

بعضی از والدین زمانیکه کودک کاراشتباهی انجام می دهد، از تنهایی خوابیدن بعنوان تنبیه استفاده می کنند. این کار سبب می شود تا کودک علاوه بر اضطراب جدایی و ترس از تنها خوابیدن، دچار اختلال خواب شود و معنای اشتباهی از خواب در ذهن وی باقی بماند.

منبع: سایت بیتوته