ناشناس
فرزندم بچه های دیگه را میزند
با سلام پسری دارم یک سال ونیمشه.پسر من بچه ها رو خیلی دوست داره و بازیگوشه .یه دختر دایی داره که یکماه از خودش کوچیکتره و یه پسر خاله که دو ماه کوچیکتره.وقتی اونا یا بچه های دیگه رو می بینه بوسشون می کنه.اما بعدش یا موهاشون رو میکشه یا لپشون رو.این از زمانی بود که بوسیدن رو یاد گرفته بود و میدید که بقیه بزرگترها لپش رو می کشن اون هم یاد گرفت.اما الان که یک سال ونیمشه.بچه ها رو هل میده یا فرد جدیدی که میبینه یا بعضی از افراد خانواده رو میزنه.هرچی بهش میگم اینکار بده یا اون فرد ناراحت میشه یا جلوش رو می گیرم فایده ای نداره مثلا بهش میگم اگر پسر خاله رو بزنی اون دیگه باهات بازی نمی کنه و میره.خودش گریه میکنه ولی بعدش دوباره اون کار رو تکرار میکنه به خواهرم خودم میگم تو بهش اخم کن.او هم این کار رو می کنه اما فایده ای نداره .من باید چکار کنم ؟؟؟؟
مشاور: خانم طیبه قاسمی
با عرض سلام و احترام خدمت شما خواهر گرامی ؛
خواهر عزیزم ،کودکان یک سال و نیمه تا 3 ساله توانایی تمرکز نداشته و مهارت‌های ارتباطی آنها برای بازی با سایر کودکان کافی نیست. در این سن کودک در کنار بچه‌های دیگر بازی می‌کند نه با آنها. در این سنین، این شما هستید که باید مفاهیمی مانند شریک شدن، تقسیم کردن و رعایت نوبت را به کودک آموزش دهید. اگر بازی کردن را به کودک‌تان یاد ندهید، او بازی با دیگر کودکان را هم یاد نمی‌گیرد، در صورتی که می‌خواهید فرزندتان خودخواه نباشد اول از همه امنیت، اعتماد و مثبت‌اندیشی را در او تقویت کنید. مثلا اگر کودک اسبا‌ب‌بازی‌هایش را با دیگران به اشتراک نمی‌گذارد و با این کار احساس ناراحتی می‌کند، این احساس ناشی از حس ناامنی و بی‌اعتمادی است که او نسبت به محیط، اعضای خانواده و دیگران دارد. کودک زمانی مفهوم سهیم شدن با دیگران را یاد می‌گیرد که احساس امنیت درونی کند.به کودک‌تان بازی‌های گروهی یاد دهید. مثلا با هم پازل درست کرده و برای گذاشتن تکه‌های آن نوبت تعیین کنید. علاوه بر بازی می‌توانید مفهوم مشارکت را در کارهای خانه نیز به او به ارامی بیاموزید. اگر شما کودک‌تان را خودخواه خطاب کنید در واقع ناآگاهانه این ویژگی را در او تثبیت کرده‌اید به جای سرزنش یا نصیحت بهتر است از شیوه تقویت مثبت استفاده کنید. کافی است فرزندتان نکته اصلی را در ذهن داشته باشد. او هرچه بزرگ‌تر می‌شود درمی‌یابد که تقسیم داشته‌ها با دوستان بسیار لذت‌بخش‌تر از انحصاری کردن آنها نزد خویش است. خواهر عزیزم ، یادگیری رفتارهای اجتماعی نیاز به الگو، تمرین و زمان دارد.برای رساندن این مفاهیم درست، شما تا 3سالگی فرصت دارید. باید با جملاتی که همدلی در آن است مانند «عزیزم می‌دونم که فلان چیز رو دوست داری، منم دوستش دارم اما مثلا مریم هم می‌تونه باهاش بازی کنه و بعد دوباره پسش می‌گیریم.» حس مالکیت را به او بدهید. بچه‌ها برخی اوقات دوست داشتن یک شی را با مالکیت شی اشتباه می‌گیرند و مثلا فکر می‌کنند وقتی چیزی را دوست دارند، مال آنهاست یا اینکه اگر کسی اسباب‌بازی آنها را دوست داشته باشد، پس می‌خواهد آن را مال خود کند. باید در این موارد جملاتی به او گفته شود که بفهمد دوست داشتن با مالکیت متفاوت است. مثلا«می‌دونم که دوستش داری اما این مال شما نیست.» یا «می‌دونم که این مال شماست ولی مریم هم می‌تونه باهاش بازی کنه.شما باید تا سه سالگی با او به این نحو و با بازی درمانی و یادگیری مهارت ارتباطی در بازی با او و قصه گویی های شبانه همراه با مثال عینی مهارت ها را به اوآرام آرام اموزش دهید و از اوتوقع بیش از این نداشته باشید .بزرگترها چه بخواهند و چه نخواهند نسبت به کودک حمایتگر هستند اما کودکان بعد از سه سالگی در مهدکودک با دنیای واقعی یکدیگر آشنا می‌شوند. مثلا در آنجا آنها به چشم می‌بینند که کودکی اسباب‌بازی‌اش را به کودک دیگر میدهد و فاجعه‌ای پیش نمی‌آید. اگر کودک میان همسالان خود قرار بگیرد زودتر به اشتراک گذاشتن و بخشیدن را می‌آموزد. توصیه دیگر این است که بازی‌های مشارکتی را با کودک افزایش دهید.بنابراین توجه داشته باشید ، فرزند شما نسبت به فرزندان دیگر نیاز به وقت گذاری بیشتری از سمت شما برای یادگیری و همچنین تحسین شما دارد .هنگامی که رفتار درستی از خود نشان میدهد او را بسیار تشویق کنید ولی در حین رفتار غلط با بی تفاوتی و اهمیت ندادن به او به جای سرزنش ، سریعتر رفتار درست را در او نهادینه خواهید کرد ،چرا که کودک همین تذکرات را نشانه و تقویت رفتار خود میداند .
با آرزوی خوشبختی و آرامش در زندگی برای شما در کنار فرزند دلبندتان
