سلام
ملاک زشت و زیبا به خوبی و به وضوح برای انسان روشن نیست. شما زیبایی را هرگونه که فرض کنید لزوماً معنای آن این نیست که باعث مشکلاتی برای شخص زیبا نخواهد شد! اینطور نیست که همه‌ی خوشگل های عالم بدون مشکل هستند و همه‌ی زشت ها با مشکل مواجه اند! در ضمن شما اگر فیلم پیدایش یک انسان نازیبا یا کم زیبا با یک انسان مثلاً زیبا یا خیلی زیبا را اگر به عقب برگردانید و از ابتدای پیدایش به دقت نگاه کنید ملاحظه خواهید کرد که تمام ذرات خلقت او با همه‌ی توان خود معصومانه تلاش کرده‌اند و طبق قوانینی که بر آنها قرار داده شده است انجام وظیفه نموده‌اند. غیر از قوانین موجود شخص خاصی امکان تصرف ویژه یا تغییر قوانین ندارد. پس نه کسی کسی را زشت می آفریند و نه کسی کسی را زیبا می آفریند؛ زشتی و زیبایی نظیر بلندی و کوتاهی قد یا رنگ پوست و یا مسائل مربوط به ژنتیک می باشد و تفاوتی بین این‌ها نیست. اگر بنا بود که خدای متعال انسانها را زیبا بیافریند به طور حتم باید تفاوت نمی‌گذاشت! چون اگر تفاوت باشد یا باید از ناحیه‌ی خداوند باشد که دلیل ندارد که متفاوت بیافریند یا باید به جهت استعداد پایین، تفاوت ایجاد شود که در این صورت نقصی به خدای متعال وارد نمی شود. اگر بنا باشد که انسان ها به نقایص خود نگاه کنند امکان ترقی از آن ها سلب می شد اگر کسی خواست انسان متفاوتی بشود و رفع نقائص دیگر خود بکند باید آنجاها که استعداد دارد تا قدری که امکان دارد تلاش کند و استعدادهای نهفته خود را بروز دهد و جبران آن بخش از کسری وجودش را بنماید. اما از نظر معنوی می توان گفت که اگر کسی واقعاً یک چنین حسی داشت که گمان کرد زیبا نیست و حقوقی از او ضایع شده است در برزخ و قیامت می تواند از نظام هستی مطالبه کند و خدای متعال نیز جبران مافات خواهد کرد و رضایت او را به طور قطع جلب خواهد نمود و این، هم مطابق همان قوانینی است که وقتی کسی احساس کرد که در نظام هستی به او ظلم شده است خدای متعال او را از فیض خاص خود بهره‌مند خواهد کرد.