کاریر محترم : ضمن تبریک ماه مبارک رمضان: از حسن اعتمادتان به مشاوره راسخون، تشكر مي‌كنيم. قرآن آميزه اي از "معارف و احکام" با "موعظه و اخلاق" و "تعليم کتاب و حکمت" با "تربيت و تزکيه نفوس"و پيوند زدن مسائل نظري با عملي و مسائل اجرايي با ضامن اجراي آن است . اين آميزه بديع در کتب مرسوم يافت نشده و نمي شود. قرآن چون کتاب نور و هدايت است، لازم ديده مطلب واحدي را در مناسبت هاي مختلف از زاويه هاي متفاوت و به بيان هاي متمايز مطرح کند تا اثرگذاري بيش تري داشته و خسته کننده نباشد. گاهی با خطاب مستقیم با پیامبر و بندگانش صحبت می کند و گاهی لازم بوده از باب تعظیم خود، با آنان غایبابنه سخن بگوید و گاهی آنان را کوچکتر از آن شمرده که خطابشان کند و ... گاهی مشرکان مورد خطابند تا تهدید صریح تر باشد و گاهی خطاب را به پیامبرش متوجه می کند تا اعلام کند آنان کوچکتر از آنند که مخاطب باشند و ... حتي در قرآن سياق و خطاب را يکسان نمي گذارد که شنونده گرفتار يکساني و خستگي شود. بلکه به ناگاه از خطاب به غيبت يا از غيبت به خطاب متوجه مي شود. ضماير را يا حتي اعراب و لحن کلام را تغيير مي دهد تا خواننده متوقف شده و به تامل بگرايد و نتيجه بگيرد و هدايت بپذيرد. این ها اسلوب های متفاوت کلام است که علم معانی و بیان متصدی تشریح و بیان و تعیین مواضع آنها است تا کلام در نهایت فصاحت و بلاغت و اثر گذاری باشد. کسانی که در زبان و ادبیات عرب استادند و اسلوب های بیان را می شناسند و از علم معانی و بیان اطلاع کافی دارند ، وجوه این تغییر های پیوسته را دانسته و همین را یکی از وجوه اعجاز قرآن و مافوق توان بشر می دانند. بله ما چون با زبان و ادبیات عرب آشنایی نداریم و اسلوب های بیان و راه های بدیع بودن و تاثیرگذار تر بودن کلام را نمی شناسیم ، به وجه این تغییر و تفاوت ها آگاه نیستیم و چه بسا آنها را اشکالی بر قرآن بدانیم که باید جهل و نادانی خود را درمان کنیم. منشا اين شبهه در ذهن شما هم اين است كه اولا با زبان عربي آشنايي زيادي نداريد. ثانيا قرآن را با كتابهاي تاليف شده توسط بشر مقايسه مي كند كه يك موضوعي را شروع كرده بعد از اتمام آن موضوع ديگري را بحث مي كند.در حالي كه قرآن اين طور نيست قرآن كتاب تاريخ صرف و..نيست. كتاب هدايت است. هر چه كه در هدايت انسان نقش دارد بيان مي كند. نه تمام زواياي يك داستان.