کاریر محترم : از حسن اعتمادتان به مشاوره راسخون، تشکر می‌کنیم هرکسی مسئول اعمال خودش است. عیسی به دین خود موسی به دین خود. هرکسی تو قبر خودش می خوابد. تا به حال فکر کرده ایم که چه اندازه این جملات مناسب ودرست می باشد؟چه اندازه به این جملات معتقد هستیم وآنها را بکار میگیریم؟ همه ی ما کم وبیش داستان آن مسافرانی که در قایقی در حال مسافرت بودند را شنیده ایم.ومی دانیم که یکی از مسافران با میخ قسمتی از قایق که خودش نشسته بود را سوراخ کرد وگفت : من فقط جای خودم را سوراخ می کنم وبه جای بقیه کاری ندارم.دیگر سرنشنیان هم بدون هیچ اعتراضی فقط وی را تماشا کردند.آب از همان منفذ ایجاد شده وارد قایق شد وقایق با همه ی مسافرانش غرق شدند.اینجا چه کسی مسئول غرق این قایق ومسافرانش می باشد؟! . اون مسافر که فقط جای خودش را سوراخ کرد وبه جای بقیه هم کاری نداشت.آیا هرکسی مسئول اعمال خودش است؟چه چیزی باعث غرق شدن گردید وچه چیزی می توانست نجات بخش باشد؟داستانها ،امثال وروایات گذشته وحال ،عبرتهائی هستند برای ما.برای ما که می خواهیم زنده بمانیم وزندگی کنیم.ما که خواهان بهترین زندگی هستیم.در قضایا وحوادثی که روزانه در اجتماع رخ می دهند ،ما انسانها براساس نگرش وطرز تفکر خود با آنها برخورد می کنیم.واین نوع نگاه ما است که ارزشها وآرمانهایان را شکل می دهند.همه ی این نگرشها است که راه پیش روی ما را نشان می دهد. و شاید سرنوشت ما. داستان قایق حقیقت زندگی ما انسانها می باشد .مائی که در واقع سرنشینان آن قایق هستیم وبرای حداقل زنده ماندنمان لازم است که قایق را از هرگزندی نجات دهیم. فعل وانفعالات جامعه می تواند براساس نوع نگاه ما به آنها برایمان فرصت باشد یا تهدید یا تحدید.ما نمی توانیم نسبت به اتفاقات پیرامون خود بی تفاوت باشیم وبه سادگی از کنار آنها بگذریم. بلکه ما نسبت به خود ،جامعه ومردمی که در ازطراف ما زندگی می کنند مسئولیم. عواقب همه ی اتفاقات به نحوی به ما برمیگردد.واز خطر آنها در امن نخواهیم بود.درست است که هرکسی مسئول اعمال خودش است.اما این مسئول بودن بستگی به نوع نگاه ما به خودمان دارد.اگر خود را از جامعه دور وجدا بدانیم ،قطعا به رویدادهای آن هم بی توجه خواهیم بود .درصورتی که اگر خود را جزئی از جامعه بدانیم ، حتما در قضایا دخالت خواهیم کرد ،با ناهنجاریها بسته به توان وامکانات خود مقابله خواهیم کرد. وپیامد بی توجهی غرق شدن خواهد بود. حوادث ورخدادهای محل زندگی ما انسانها پیامدهائی دارد که خواه نا خواه بر روی زندگی فردی ما تاثیر خواهد گذاشت واز آنها به دور نخواهیم بود. از خصوصیات بارز فرهنگ، پویائی آن می باشد .یعنی فرهنگ همیشه در حال تغییر ودگرگونی می باشد.مهمترین مسئله دراین دگرگونی نوع نگاه ما نسبت به زندگی می باشد که فرهنگ در حال تغییر را شکل می دهد.این طرز نگاه به ما می گوید که: چه کسی مسئول است وچه کسی مسئول نیست.فرهنگ ما انسانها هیچ وقت ثابت نمی ماند وهمیشه در حال دگرگونی است.پس بیاییم این دگرگونی وتغییر، از ما انسانهائی بسازد که در قبال خود ودیگران احساس مسئولیت کنیم.خود را از جامعه بدانیم .هیچ وقت اجازه ندهیم کسی قایق زندگی ما را با تفکر هرکسی توی قبر خودش می خوابد وهرکسی مسئول اعمال خودش است ، غرق کند. ما در برابر رخدادها وآسیب های اجتماعی ایمن نیستیم واگر دیر بجنبیم خدای ناکرده دامن ما را خواهد گرفت.مهمترین مقوله دراین مبحث ، اعتیاد ومواد اعتیاد اور است.پدیده اعتیاد وعواقب ناشی از ان برکسی پوشیده نیست و اینجاجای پرداختن به شناسائی مواد ودیگر مقوله های مرتبط با آن نیست. بحث اصلی توجه ما به محیط زندگی واحساس مسئولیت در قبال اعتیاد است که بیندیشیم تا چه اندازه توانسته ایم از شیوع آن جلوگیری نمائیم.تا چه اندازه خود واطرافیان را در برابر این آسیب جدی وخطرناک اجتماعی ایمن نموده.چقدر بی تفاوت از کنار این قضیه عبور کرده ایم؟.مسلما همه ی ما می دانیم که اعتیاد زیان آور بوده وخود آسیب های دیگری به دنبال خواهد داشت.اما مهمتراین است که بتوانیم در هرکجا که هستیم به هر نحوی راه پیشرفت آن را ببندیم. کاربرد جملات وضرب المثل ها را بدانیم ونادانسته با الهام از جمله ای مسئولیت را از خود سلب ننمائیم.*