بازی کودک با تلفن خانه

یکی از لازم ترین مهارت ها برای آموزش به کودکان، مهارت استفاده درست از وسایل است.
 

چکیده: آیا دور کردن تلفن از دست کودک، راه درستی است؟ آیا مهارت ارتباط کلامی به کودک از طریق تلفن امر پسندیده ایست؟ با ما همراه باشید تا در این مورد بیشتر بدانید.

تعداد کلمات 829 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

 

بچه ها خیلی دوست دارند از والدین شان تقلید کنند و کارهای آنها را انجام دهد. پدر و مادران از تلفن زیاد استفاده می کنند. بچه ها حتی قبل از سن دو سالگی نیز سعی می کنند از والدین شان تقلید کنند، آنها تلفن های اسباب بازی با تلفن معمولی را برمی دارند، شماره می گیرند و با آن حرف می زنند. بچه های دو تا سه ساله دوست دارند گوشی تلفن را بردارند و حرف بزنند و با حرف های شان دیگران را بخندانند. وقتی آنها گوشی تلفن را برمی دارند و کسی با آنها حرف می زند، یا ساکت می مانند و سرشان را تکان می دهند و یا وسیله ای را برمی دارند تا آن را از پشت گوشی به طرف مقابل نشان دهند. بچه ها فکر می کنند کسی از پشت گوشی با آنها حرف می زند، می تواند آنها را ببیند.
 

بچه ها دوست دارند وقتی تلفن زنگ می زند مثل والدین شان اولین کسی باشند که گوشی را برمی دارند. والدین برای این که مانع این کار کودک شان شوند، به او می گویند که خودشان گوشی را برمی دارند ولی کودک نیز دوست دارد خودش این کار را انجام دهد. بنابراین با پدر و مادرش مسابقه می دهد تا ببیند کدام یک از آنها زودتر به تلفن می رسند. وقتی کودکی دو ساله گوشی تلفن را برمی دارد ساکت می ماند و چیزی نمی گوید. کودکان سه ساله وقتی گوشی را برمی دارند می پرسند که چه کسی با آنها تماس گرفته و چه کار دارد. اگر فردی به یک کودک چهار یا پنج ساله پیغامی را بدهد، احتمالا او آن را فراموش می کند. بچه ها در این سنین بیشتر در مورد خودشان حرف می زنند. وقتی آنها حرف خودشان را به طرف مقابل زدند و گوشی را سر جایش گذاشتند، خیلی زود حرف های او را فراموش می کنند.
بچه ها تلفن را خیلی دوست دارند، نه تنها به خاطر این که آنها می توانند مثل پدر یا مادرشان از آن استفاده کنند، بلکه به این دلیل که تلفن برای آنهایک وسیله ی جالب و جذاب است. تلفن برای کودکان هم یک وسیله است و هم یک اسباب بازی، بچه ها می توانند با آن از افکار و احساسات شان برای دیگران بگویند، آنها وقتی با تلفن حرف می زنند احساس تنهایی نمی کنند. وقتی پدر یا مادر کودکی با تلفن حرف می زند، او نیز دلش می خواهد با تلفن حرف بزند تا توجه پدر یا مادرش را به خود جلب کند.

پدر و مادران اغلب دوست ندارند وقتی مشغول حرف زدن با تلفن هستند،کودک شان گوشی را از آنها بگیرد و حرف بزند. اگر والدین گوشی را به فرزندشان ندهند او سر و صدا راه می اندازد و اعصاب آنها را خرد می کند اگر کودک به این کارش ادامه دهد پدر یا مادر او مجبور می شوند تلفن را قطع کنند و در فرصتی بهتر تلفن بزنند. حرف زدن با کودکان دو تا سه ساله در این شرایط اغلب بی فایده است ولی والدین می توانند با کودکان شش ساله ی خودشان حرف بزنند و به آنها بگوید وقتی کسی به خانه شان تلفن می زند، آنها باید ساکت باشند. گاهی اوقات بچه های کوچک را می توان با دادن خوراکی یا یک اسباب بازی ساکت کرد ولی معمولا آنها کار خودشان را می کنند و سر و صدا به راه می اندازند.

وقتی شخص مهمی به شما تلفن می زند و کودک شما گوشی را برمی دارد، دستپاچه می شوید، اما می توانیم به فرزندانمان یاد بدهیم که وقتی با تلفن حرف می زنند، ادب را رعایت کنند؛ ولی یاد دادن این مهارت به کودکان کوچک کار مشکلی است و والدین باید امیدوار باشند فردی که به خانه ی آنها تلفن زده است شرایط آنها را درک کند.
شما می توانید برای حل این مشکل از دوستان یا خانواده تان بخواهید در زمان مشخصی به خانه ی شما تلفن بزنند و با فرزندتان حرف بزنند. بنابراین وقتی خودتان مشغول حرف زدن با تلفن هستید، می توانید به فرزندتان قول بدهید که وقتی تلفن تان تمام شد، عمه یا خاله اش به او تلفن می زند و او می تواند گوشی را بردارد و حرف بزند.
اگر مشغول حرف زدن با کسی هستید که او نیز کودکی هم سن و سال کودک شما دارد، می توانید چند دقیقه ای به کودکان اجازه دهید با هم حرف بزنند. معمولا والدین بچه ها دوست دارند، فرزندشان با بچه های دیگر تلفنی حرف بزند. کودک شماهمچنین این فرصت را پیدا می کند که به دوستش تلفن بزند.
 
 منبع: کتاب «راهنمای کامل تربیت کودک»
نوشته: رابین گلدستاین
مترجم: شیرین یزدانی