چگونه به کسی که دچار حمله عصبی شده کمک کنیم؟ (بخش دوم)

درک کردن فردی که دچار حمله عصبی شده، مهم‌ترین راه برای کمک به این افراد است.
 

چکیده: تهدیدات عاطفی برای بدن مانند تهدیدات مرگ و زندگی تلقی می‌شوند. به همین دلیل است که نگرانی این افراد به‌طورجدی حائز اهمیت است. در بخش اول این مقاله با روند حمله عصبی در افراد و علایم آن آشنا شدیم. در این بخش به چگونگی آرام کردن آنها می‌پردازیم. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 885 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

1. علت حمله را از بین ببرید و یا فرد را به یک منطقه آرام ببرید.
فرد احتمالاً تمایل شدیدی به ترک محل وقوع حمله خواهد داشت (هرگز این کار را انجام ندهید مگر اینکه آن‌ها از شما درخواست کنند. اگر آن‌ها را بدون اینکه به آن‌ها بگویید جایی ببرید، ممکن است بیشتر باعث وحشتشان بشود، چون وقتی کسی یک حمله عصبی داشته باشد، احساس امنیت نمی‌کند و اگر می‌خواهید آن‌ها را به‌جایی ببرید، حتماً بگویید که آن‌ها را کجا می‌برید). برای اینکه احساس امنیت و آرامش بیشتری به ایشان بدهید، آن‌ها را به یک منطقه متفاوت ببرید - ترجیحاً فضایی که باز و آرام باشد. هرگز بدون سؤال کردن و گرفتن اجازه قطعی به آن‌ها دست نزنید. در برخی موارد، لمس کردن فرد بدون سؤال می‌تواند ترس او را افزایش داده و وضعیت را بدتر کند.
گاهی اوقات برای فردی با اختلال عصبی، تکنیک‌ها و یا دارویی وجود دارد که به آن‌ها کمک می‌کند با حمله عصبی خود مقابله کنند، پس از آن‌ها بپرسید که آیا کاری هست که شما برایشان انجام دهید. آن‌ها ممکن است جایی را سراغ داشته باشند که ترجیح می‌دهند آنجا باشند.

2. با لحنی اطمینان‌بخش اما محکم با آن‌ها حرف بزنید.
برای امکان فرار فرد آماده‌باشید. بااینکه شما در حال مبارزه با یک نبرد دشوار هستید، بسیار مهم است که خود را آرام نگه‌دارید. از فرد بخواهید که بی‌حرکت بماند، اما هرگز او را نگیرید، لمس نکنید، حتی اگر به‌آرامی نگهشان دارید؛ اگر می‌خواهند به اطراف حرکت کنند، پیشنهاد دهید که حرکت کنند، بالا و پایین بپرند و یا برای یک پیاده‌روی سریع با شما همراه شوند.
اگر در خانه‌شان هستند، پیشنهاد دهید که کمد یا دیگر فضاهای منزل را به‌عنوان یک فعالیت تمیز کنند. هدایت انرژی به سمت اشیا فیزیکی و نیروی محدود و سازنده می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا با اثرات فیزیولوژیکی حمله عصبی مقابله کنند. یک کار عملی ممکن است روحیه آن‌ها را تغییر دهد، درعین‌حال تمرکز بر روی یک فعالیت متفاوت می‌تواند به تحسین اضطراب شان کمک کند.
اگر در خانه نیستند، فعالیت‌هایی را پیشنهاد کنید که می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا تمرکز کنند. این می‌تواند کار ساده‌ای مانند بالا و پایین آوردن دست‌هایشان باشد. زمانی که آن‌ها خسته شوند (حوصله‌شان سر برود)، ذهنشان کمتر بر وحشت متمرکز خواهد بود.

3. ترس آن‌ها را انکار نکنید و نصیحت شان نکنید.
گفتن چیزهایی مثل «چیزی برای نگرانی وجود ندارد»، یا «همه‌چیز دارد در ذهن شما اتفاق می‌افتد» یا «واکنش تان بیش‌ازاندازه است»، مشکل را تشدید خواهد کرد. در آن لحظه ترس برای آن‌ها بسیار واقعی است و بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که به آن‌ها کمک کنید تا با به حداقل رساندن یا رد کردن ترس به هر طریقی، باعث تسکین حمله بشوند. فقط بگویید «بسیار خوب» یا «حالتان خوب خواهد شد» و به نفس کشیدن تشویق شان کنید.
تهدیدات عاطفی برای بدن مانند تهدیدات مرگ وزندگی تلقی می‌شوند. به همین دلیل است که نگرانی آن‌ها به‌طورجدی حائز اهمیت است. اگر ترس آن‌ها ریشه در واقعیت نداشته باشد و آن‌ها نسبت به گذشته واکنش نشان می‌دهند، ارائه و یادآوری برخی واقعیت‌ها می‌تواند به ایشان کمک کند.
با یک روش آرام و خنثی از او سؤال بپرسید آیا شما نسبت به واقعه‌ای در حال حاضر یا چیزی درگذشته واکنش نشان می‌دهید؟» ممکن است یادآوری و تلنگر به کسی که دچار حمله عصبی شده، کمک کند تا افکار خود را سامان دهد و تصاویری را به خاطر بیاورد. خوب به آن‌ها گوش کنید و هر پاسخی که داده می‌شود را بپذیرید - گاهی افراد قبل از این‌که واکنش‌های عصبی به علائم هشداردهنده داشته باشند، در شرایط بد قرارگرفته‌اند و با آن‌ها بدرفتاری شده است. سؤال پرسیدن و اجازه دادن به آن‌ها نشان می‌دهد که آن‌ها به چه چیزی واکنش نشان می‌دهند و این بهترین راه برای حمایت از آن‌هاست.

4. نگویید، «آرام شوید»، یا «چیزی برای ترسیدن وجود ندارد».
_ سرزنش کردن، آن‌ها را در حالت پرخاش بیشتری قرار خواهد داد. اگر به آن‌ها بگویید که چیزی برای ترسیدن وجود ندارد، فقط به آن‌ها یادآوری می‌کنید که چقدر از واقعیت فاصله‌دارند و ایشان را وادار به وحشت بیشتری خواهید کرد. در عوض سعی کنید چیزی مانند این بگویید: «من درک می‌کنم که شما ناراحت هستید. حال شما خوب می‌شود. من اینجا هستم که به شما کمک کنم»، یا » به‌زودی خوب خواهید شد، من برای کمک به شما اینجا هستم. می‌دانم که شما احساس ترس دارید، اما با من در امان هستید».
مهم است که به این مسئله به‌عنوان یک مشکل واقعی نگاه کنید، درست مثل زمانی که مثلاً پای آن‌ها به‌شدت زخمی شده باشد و خونریزی زیاده داشته باشد. شما نمی‌توانید بفهمید چه اتفاقی دارد در ذهن آن‌ها می‌افتد، اما در نظر آن‌ها چیز بسیار ترسناکی است. وضعیت از دید آن‌ها واقعی است. درک کردنشان تنها راهی است که می‌توانید به آن‌ها کمک کنید.

ادامه دارد...

منبع: https://www.wikihow.com/Help-Someone-Having-a-Panic-Attack
مترجم: داوود سرافراز