توجه به تفاوت های جنسیتی زن و مرد

زن و مرد تفاوت های قابل توجهی در ارتباط جنسی دارند. 
 

 یکی از شرایط لازم برای داشتن رفتار جنسی موفق، به رسمیت شناختن تفاوت های جنسیتی و ویژگی های جسمی و روانی فردی هریک از زن و مرد و توجه به آن هاست. واقعیت این است که نباید رفتار جنسی را فقط در عملیات جنسی تناسلی خلاصه کرد، بلکه رفتار جنسی آمیزه ای از کارکرد عاطفی - هیجانی، روانی - جنسی، و فیزیکی - جنسی است.
 
آگاهی از تفاوت های انکارناپذیر اکتسابی و ذاتی مردان و زنان و توجه به آن ها، و نیز آگاهی از کیفیت و ترجیحات جنسیتی و جنسی یکدیگر، نقش اساسی در سلامت و رضایت جنسی ایفا می کند و آن ها را از بازتاب های مخرب مشکلات ارتباطی در امان نگه می دارد. برای مثال، زمانی که سخن از نزدیکی به میان می آید، بیشتر زنان، نزدیکی های احساسی و عاطفی را ترجیح می دهند و به شدت برای پیش نوازی، معاشقه و ملاعبه اهمیت قائل اند؛ در حالی که مردان، مقاربت گرایند و اولویت را به نزدیکی های فیزیکی و جنسی می دهند. بنابراین ویژگی های جنسی زن و مرد مرتبط با عوامل روانشناختی، فیزیولوژیکی، هنجار و نرم گرایی،کیفیت های اکتسابی و... است.[1]
 
یکی از راه های رفتار جنسی موفق در این زمینه، آراستگی زن و مرد به «ویژگی ها و اختصاصات دوجنسی» است؛ به این معنا که مرد در کیفیات و پاسخ های هیجانی و احساسی خود تجدیدنظر کند و خود را به حالات و کیفیات احساسی همسرش نزدیک نماید؛ زن نیز متقابلا خود را به ویژگی های عمل گرایانه و شهوانی شوهرش نزدیک سازد. به عبارت ساده تر، بهتر است مرد در رفتار جنسی خود با همسرش، به ابعاد عاطفی و هیجانی آن توجه داشته باشد و با پاسخگویی به احساسات همسرش و برقراری ارتباط عاطفی و عاشقانه پیش از آمیزش، آمادگی لازم را برای پذیرش جنسی و لذت بری بیشتر او فراهم سازد؛ زن نیز البته با رعایت لطافت خاص زنانگی خود، نقش فعالانه ای را در عملکرد جنسی ایفا کند و خودجوش و تحریک پذیر، پاسخ های فیزیکی و احلیلی بیشتری را نشان دهد.

برخی دیگر از ویژگی ها و تفاوت های جنسیتی زن و مرد در باره رفتار جنسی که باید مورد توجه همسران قرار گیرد. به این شرح است:
 

معمولا بانوان در زمینه مسائل جنسی شرم دارند و ترجیح می دهند طلبیده شوند، نه اینکه آن ها بخواهند؛ پس آن را نشانه بی علاقگی و سردی جنسی نبینید. ابی بصیر می گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که می فرمود: «در کامیابی، لذت زن ۹۹ برابر مرد است، ولی خداوند عزوجل پرده حیا را بر او افکنده است و او اظهار نمی کند».[2]
 
زن و مرد، افزون بر تفاوت های جنسیتی ظاهری، از نظر فیزیولوژی نیز بسیار با هم متفاوت اند: مردان خیلی زودتر از زنان تحریک و ارضا می شوند. البته زنان، هرچند تحریک پذیری کندتری دارند، در صورت تحریک، چندین برابر مردان دارای توان جنسی اند.
 
«خداوند شهوت را در ده قسمت آفریده، که نه قسمت آن را در زنان و فقط یک قسمت آن را در مردان قرار داده است». «خداوند صبر ده مرد (از نظر تحریک پذیری) را در زن قرار داده است؛ اما زمانی که زن به هیجان جنسی برسد، توان شهوانی ده برابری مرد را داراست».[3]
 
 از این رو زنان نیاز دارند که ملاعبه و آمیزش طولانی داشته باشند تا به اوج شهوت جنسی برسند؛ اما اگر آمادگی و تحریک کافی داشته باشند، قادرند چندین ارگاسم را تجربه کنند. بهتر است مردان پس از اتمام و انزال، بلافاصله بستر را ترک نکنند و در هنگام درنگ با ابراز رضایت و قدردانی و بانوازش بیشتر همسر، زمینه های فرود زن از اوج شهوت را فراهم آورند؛
 

معاشقه زنان، بیرون از اتاق خواب و حتی از روز قبلش آغاز می شود، ولی معاشقه مردان روی تختخواب است. مردان سریع و بدون توجه به مسائل پیشین می توانند تحریک شوند و دست به آمیزش بزنند، اما زنان از مسائل پیرامونی و حتی اتفاقات روزهای قبل از آمیزش تأثیر می پذیرند و در صورت مشکل در روابط عاطفی یا بروز تعارضات زناشویی، به روابط جنسی تمایل نشان نمی دهند. بنابراین برای دستیابی به ارتباط جنسی رضایت بخش، به برنامه ریزی و مقدمه چینی و رعایت مسائل عاطفی، حتی در روزهای قبل از آن نیاز است؛
 

مردان جسم گرا و زنان رابطه گرایند. ارگاسم در مردان با تحریکات بدنی و تماس ایجاد می شود، در حالی که این پدیده در خانم ها بسیار پیچیده تر است و تا حد بسیار زیادی به شرایط روانی و ارتباط عاطفی طرفین بستگی دارد؛
 

 تفاوت های فردی نیز باید به رسمیت شناخته شوند. هر فردی دنیای خاص خود را از نظر نگرش ها، عادت ها، طبع ها و مزاج ها و... دارد که همسران در روابط جنسی باید به آن ها نیز توجه داشته باشند و خود را اسیر مقایسه های وسواس گونه با دیگران نکنند. همسران نباید انتظار داشته باشند که همسرشان عملکرد مشابهی با دیگر افراد داشته باشد. باید توجه کنند که برخی عملکردها که در فیلم های مستهجن دیده می شود، نمایشی است.
 

نویسنده: مسعود نورعلیزاده 

پی نوشت: