دلایل و راهکارهای پیشگیری خفگی در کودکان

مطمئن شوید فرزندتان هنگام غذا خوردن می‌نشیند. اجازه ندهید بچه‌ها هنگام دراز کشیدن، راه رفتن، بازی کردن یا دویدن چیزی بخورند.
 

کودکان زیر چهار سال بیشترین احتمال برای خفه شدن به خاطر بلعیدن هر چیزی را دارند و این تا حدودی به این دلیل است که آنها تمایل دارند اشیای موجود در دنیای اطرافشان را با گذاشتن آنها در دهانشان کشف کنند. بنابراین، از وقتی کودک تان شروع به برداشتن چیزها با انگشتانش می‌کند تا چهار یا پنج سالگی باید نسبت به عوامل خطرساز خفگی بیشتر هوشیار باشید.

خطر خفگی همچنین به این دلیل وجود دارد که آنها هنوز در حال یادگیری نحوهٔ جویدن و بلعیدن غذا هستند. کودکان در سن شش یا هفت ماهگی می‌توانند یک تکه غذا را با دندان‌های تازه درآمده‌ٔ جلوی خود جدا کنند و بخورند، اما تا زمانی که تمام دندان‌های آسیاب آنها در نیاید و تمرین زیادی با آنها نداشته باشند که معمولاً در سن چهار سالگی است، نمی‌توانند آن را به خوبی بجوند.
 

کودکان خردسال را هر زمان که در حال غذا خوردن هستند زیر نظر بگیرید. بچه‌ها معمولاً نمی‌توانند سروصدایی ایجاد کنند تا به شما بفهمانند که دچار حالت خفگی شده‌اند. این بدان معنی است که نباید اجازه ‌دهید کودکتان در ماشین، وقتی شما رانندگی می‌کنید یا در کالسکه، وقتی شما دارید آن را هل می‌دهید چیزی بخورد. همچنین مراقب باشید که کودکان دیگر چیزی به او ندهند که بتواند خفه‌اش کند. برخی از توصیه‌های مهم برای پیشگیری از خفگی کودک به ترتیب زیر است:
 

سبزیجاتی مانند هویج، کلم بروکلی و لوبیا سبز را قبل از خرد کردن بپزید تا نرم شوند.
 

غذا را با توجه به سن کودک تان؛ کم یا زیاد، پوره یا له کنید تا برای لثه‌ زدن یا جویدن کودک به اندازهٔ کافی نرم باشد.
 

وقتی کودک تان برای خوردن غذای انگشتی آماده شد، مواد غذایی را به قطعاتی حداکثر به اندازه‌ٔ یک سانتی‌متر خرد کنید، به ویژه میوه‌های خشک و مواد غذایی سفت و گرد مانند انگور، گیلاس و گوجه فرنگی. همچنین برای خرد کردن هات داگ و سوسیس، آنها را از طول شان برش دهید و بعد خردشان کنید.
 

توده‌ٔ کره‌ٔ بادام‌زمینی و سایر کره‌های آجیل‌ها عامل بسیار خطرسازی برای خفگی هستند، پس لایه‌ٔ نازکی از این کره‌ها را روی نان بمالید. یا آن را با چند قطره آب رقیق کنید.
 

مطمئن شوید فرزندتان هنگام غذا خوردن می‌نشیند. اجازه ندهید بچه‌ها هنگام دراز کشیدن، راه رفتن، بازی کردن یا دویدن چیزی بخورند.
 

یک روش برای تشویق این عادت این است که در طول وعده‌های غذایی همیشه یک نوشیدنی، مثل آب یا شیر کنار دست کودک باشد. برای اطمینان از اینکه کودک در حال جویدن و بلعیدن است، او را تشویق کنید بین لقمه‌های غذا جرعه‌‌هایی از نوشیدنی بخورد و دهان خود را با غذایی که ممکن است باعث خفگی شود پر نکند.
 

حداقل تا چهار سالگی به بچه‌ها پاپ‌کورن، آدامس، آجیل، تخمه، آب‌نبات سفت یا چسبنده یا مارشمالو ندهید. تخمه‌ها ممکن است خیلی کوچک‌تر از آن باشند که بتوانند کودک را دچار خفگی کنند اما می‌توانند در مسیر هوایی گلو گیر کنند و باعث عفونت شوند.
 

از داروهای مالیدنی مخصوص دندان درآوردن استفاده نکنید. آنها می‌توانند گلو را بی‌حس کنند و در عمل بلع اختلال ایجاد کنند.
 

اجازه ندهید کودکان خردسال با دکمه، سکه، سنجاق قفلی، آهن‌ربا، گیره‌های مو، انواع باتری‌‌ها، سنگ‌های کوچک یا هر چیز دیگری با قطری کمتر از ۲ سانتی‌متر یا طولی کمتر از ۵ سانتی‌متر بازی کنند. برای ارزیابی ایمنی یک شیء برای استفاده‌ٔ کودک می‌توانید از رول دستمال توالت برای سنجش آن استفاده کنید. به این شکل که اگر یک شیء کاملاً داخل رول استوانه‌ای کاغذ توالت جا بگیرد، برای کودکان ریسک ایجاد خفگی دارد.
 

کودک کنجکاو شما بزرگ می‌شود و دستش به آویزهای بالای تختش می‌رسد. پس اطمینان حاصل کنید که کودک تان نمی‌تواند به آویزهای بالای تختش برسد و اگر لازم است جای آن را عوض کنید یا برش دارید.
 

اجازه ندهید بچه‌ها با قوطی‌هایی مثل پودر بچه بازی کنند. ظرف پودر می‌تواند با تکان دادن باز شود و پودر آن گلوی کودک تان را مسدود کند.

با همهٔ اینها، اگر هم کودک تان دچار خفگی شد، لازم است اول با اورژانس تماس بگیرید یا از شخص دیگری بخواهید این کار را انجام دهد و خودتان عملیات نجات کودک از خفگی را شروع کنید.

منبع: سایت مادرشو