تفاوت زنان و مردان در آمیزش جنسی و ارگاسم

در میان اختلال های جنسی، زنان بیشتر اختلال ارگاسم دارند، یعنی بعد از یک دوره تهییج به اوج لذت جنسی نمی رسند و مردان، بیشتر از انزال زودرس می رنجند.
 

در مراحل مختلف عمل جنسی و مقاربت؛ مرحله تحریک و بیداری شهوت جنسی و ایجاد میل به جنس مخالف، مرحله استقرار و استمرار شهوت (تهییج)، مرحله اوج لذت جنسی (ارگاسم)، و مرحله ارضای جنسی، اقناع و فروکش نمودن شهوت ، بین زن و مرد تفاوت هایی دیده می شود.
 

در مرد، پدیده اساسی نعوظ است که به دنبال آن، در زمان اوج تحریک جنسی، خروج و انزال پیش می آید. تحریک عصبی پاراسمپاتیک با افکار شهوانی و رویاهای عشقی و یا تحریک مناطق تناسلی (بویژه حشفه آلت)، موجب نعوظ می شود. ترشح غدد ضمیمه مجرای تناسلی به لغزندگی حرکات جنسی می انجامد.
وقتی تحریک شدت یابد، پیام های عصبی به وسیله اعصاب سمپاتیک به اندامهای تناسلی می رسد، و باعث انقباض اپی دیدیم، مجرای وابران و آمپول آن می گردد. اسپرم ها به بخش پروستاتی مجرای ادرار رانده می شوند و در آنجا انقباض دیواره های کیسه های منی و عضله صاف واقع در غده پروستات، مایع منی و مایع پروستاتی را به مجرای ادرارمی راند و مایع قلیایی غده پروستات با خنثی سازی مایعات اسیدی، موجب فعالیت و تحرک اسپرم می شود.
 
روند تخلیه تا این قسمت را «خروج» می نامند. پس از پر شدن مجرای ادراری پیامهای عصبی از نخاع، انقباض ریتمیک اندام های تناسلی داخلی و عضلات عانه ای غاری و پیازی غاری را بیشتر می کند و این اثرات با هم منی را با فشار از مجرای ادرار به بیرون می راند که به آن انزال گویند و با انقباض موزون عضلات لگنی و حتی عضلات تنه و در نتیجه، حرکات لگن و آلت، همراه است. مقدار کل منی که در هر بار عمل جنسی از مجرای تناسلی مرد خارج می شود، حدود 5/3 میلی لیتر است و در هر میلی لیتر آن، حدود ۱۲۰ میلیون اسپرم وجود دارد.
 
مرحله کامل خروج و انزال، ارگاسم نام دارد. در پایان، تحریک جنسی ظرف چند دقیقه فروکش می کند و نعوظ از بین می رود.
 

پیامهای عصبی پاراسمپاتیک در زن که بر اثر تحریک روانی - تناسلی پدید می آید، به تورم (پرخونی) بیشتر اندام های تناسلی (دیواره مجرای واژن و رحم، اندامهای تناسلی خارجی) می انجامد و بافت نعوظی اطراف مجرای خارجی مهبل و نیز کلیتوریس (که در نوک آن حشفه کوچک و بسیار حساس وجود دارد) متورم می شود.
 
همچنین این پیام های عصبی، سبب ترشح مایعی می گردند که سطح مهبل را لغزنده می سازد و به طور عمده از ترشح مایع موکوسی از اپی تلیوم مخاط مهبلی ناشی می شود.
 
در اوج تحریک جنسی، زن به یک ارگاسم می رسد که متضاد با خروج و انزال مرد است. انقباضات موزون دیواره مهبل در نزدیکی منفذ آن و انقباض موزون رحم و عضلات لگنی (با شدت کمتر از آنچه در مرد به وجود آید) اجزای این ارگاسم اند. نیز حالت روانی شدید که خواهان غلبه بر سایر احساسات است، در آن دخالت دارد.
 

در پایان این بحث، یاد آوری می شود که دستگاه تناسلی زن و مرد در جهت تأمین نیازهای جنسی آن دو و پدیده تولید مثل، سامان یافته است و در حالت طبیعی نباید مشکلی داشته باشد ولی گاه مشاهده می شود که نارسایی ها در این زمینه آنان را می آزارد و پیامدهای ناخوشایندی در زندگی زناشویی و در جسم و روان زن و مرد برجای می نهد که گاه به انحرافات جنسی و جدایی زن و مرد می انجامد و کانون خانواده را تلخ و آشفته می سازد.
 
از این رو، باید دانست که در راستای تقارن و همزمانی مراحل چهارگانه عمل جنسی (به ویژه ارگاسم) در دو جنس، آگاهی ها و مهارت های جنسی خاص، لازم است. مرد باید حالات روانی زن را مدنظر قرار دهد و بتدریج و در طی تجربه جنسی با زن، حساسیت های جنسی او را (که ممکن است در زنان متعدد، متفاوت باشد) به دست آورد و با به کارگیری آنها در راستای ارضای جنسی زن، رضایت خاطر وی را فراهم آورد. این امر در حفظ سلامت جسمانی و روحی، حایز اهمیت است.
 
باید توجه داشت که هورمون های جنسی در طول دوره جنسی زن نوسان دارد و به طور معمول، اشتهای جنسی وی مقارن با تخمک گذاری زیاد می شود، در زن می تواند آمیزش بارها تکرار شود، نقاط حساس جنسی زن در دستگاه تناسلی بیرونی، سرین، پستانها و سایر نقاط بدن پراکنده اند.
 
زن برای آمیزش نیازمند عوامل روانی، احساسی، ذهنی و فیزیکی است، درحالی که در جنس مرد، میل جنسی به طور معمول یکنواخت و همیشگی است، با مشاهده صحنه های تحریک آمیز به هیجان می آید و به سرعت آماده می شود. اوج لذت جنسی و رهاسازی (تخلیه الکتریکی - عصبی در مردان میانسال) با انزال رخ می دهد، و برای آمیزش دوباره باید دوره استراحت و آمادگی سپری گردد، نقطه حساس جنسی در مرد به طور معمول آلت است و برای آمیزش، تنها به نعوظ نیاز دارد.
 
توجه به این تفاوت ها و نیز این نکته که مرحله تهییج در زن طولانی است، می طلبد که مرد، رفتار جنسی خود را با زن اصلاح کند. مرد باید دریابد که این چگونه زیستن و برخورد با زن است که می تواند میل جنسی اش را برانگیزاند. زن هرگاه از نظر روانی و عاطفی و تحریک فیزیکی آماده آمیزش نشود، ممکن است سردمزاج گردد و وقتی مرد به ارگاسم می رسید، زن در آغاز مرحله آمیزش قرار گیرد و در اثر ناتوانی مرد برای ادامه آمیزش، به خشم آید و از نظر اعصاب و روان، آسیب بیند و نیز مرد، احساس خودکم بینی کند.
 
خواست جنسی سرکوب شده در زن، همراه با ضعف باورهای مذهبی، چه بسا ری را به انحراف کشاند و در فرصت های شیطانی از محدوده آمیزش با همسر پا فراتر نهد و محیط خانواده و زندگی زناشویی را ناامن، آلوده و خطرناک سازد و سلامت جسمی شوهر را در خطر اندازد.
 
این ناآگاهی ها و فقدان درک درست مسائل زناشویی و برخوردهای ناشایست و جاهلانه مرد در آمیزش، گاه سبب می شود که درصدی از زنان، هرگز ارگاسم را در طول زندگی خود تجربه نکنند و به طور کامل سردمزاج شوند و احساس شور و شوق جنسی را در خود، نیابند.
 
شایان ذکر است که در میان اختلالهای جنسی، زنان بیشتر اختلال ارگاسم دارند، یعنی بعد از یک دوره تهییج به اوج لذت جنسی نمی رسند و مردان، بیشتر از انزال زودرس می رنجند که شایع ترین بدکاری جنسی در ۳۰ درصد از مردان به شمار می رود.
 
منبع:  کتاب زن. سیدهادی حسینی و علی احمد راسخ . صص 65-68. انتشارات امیرکبیر. سوم. 1387.