افشای گناه دوران مجردى در خواستگاری
پرسش :
اگه بخوام ازدواج کنم آیا لازمه که به خواستگارم بگم قبلاً با کسى دوست بودم یا نه؟ اگه خودش پرسید چى بگم؟ اگه بگم نداشتم دروغ گفتم، احساس مى کنم باهاش صادق نبودم، احتمال این که یه روزى خودش بفهمه نگرانم مى کنه و اگه راستش رو بگم که مسلما هیچ کسى نمى تونه این مسأله رو راحت قبول کنه، اگر هم قبول کنه بعدا باعث عدم اطمینانش به من مى شه؟
پاسخ :
در این رابطه لازم است نکات زیر را رعایت کنید:
1. مطمئن باشید کار درست آن است که هیچ گاه لغزش ها و گناهان گذشته خود را به کسى نگویید. بگذارید آنها بین شما و خدایتان باقى بماند و هرگز نگران این مسئله نباشید.
2. هر چند کار گذشته شما گناه بوده، اما خدا هم بسیار مهربان است و گناه افرادى را که از گناه خود پشیمان هستند مى بخشد. لذا با توجه به توبه و پشیمانى واقعى شما سعى کنید گذشته را فراموش کنید و به آن فکر نکنید.
3. اعتراف به گناه در مقابل دیگران، خود یک گناه است و باید از آن اجتناب شود. انسان باید فقط در برابر خداوند به گناهان خود اعتراف کند و از هر گونه بازگویى اعمال خلافى که مرتکب شده، به دیگرى اجتناب نماید و در فرمایشات ائمه معصومین علیهم السلام از آن نهى گردیده است.
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله از گناهان پیروان و امت خود بسیار نگران بودند و فرمودند: «بار خدایا کارى کن که در قیامت به جز تو و من از گناهان گنهکاران امت من کسى با خبر نشود. پیام آمد: رسول من! حتى در قیامت پرونده گناه گنهکاران امت تو را به شماى رسول خدا هم نشان نمى دهم و شما را از آن با خبر نمى کنم»1.
در نتیجه اعتراف به گناه در برابر غیرخداوند خود نوعى گناه است و خداوند دوست ندارد که دیگران بر این موضوع اطلاع پیدا کنند حتى اگر رسول خدا صلى الله علیه و آله باشد.
4. اعتراف به ارتباط دوستانه پیش از ازدواج با جنس مخالف در مقابل همسر، عملى کاملاً اشتباه است چه در زمان خواستگارى و چه پس از ازدواج و تشکیل زندگى مشترک. زیرا با اعتراف به این کار، اکثریت قریب به اتفاق خواستگارانتان از ازدواج با شما پشیمان خواهند شد. دخترى که اعتراف به رابطه دوستانه با نامحرم مى کند، خود را از چشم خواستگاران مى اندازد و ارزش و اعتبار خود را از بین مى برد و در این موضوع تنها با توبه واقعى و پایبندى به زندگى پاک و سالم با همسرتان صداقتتان را نزد خدا و همسرتان اثبات کنید و در این باره جدى باشید و تردید نکنید، در حالى که اگر گناه خود را مطرح کنید این نوع صداقت آثار منفى بسیار خواهد داشت و جایگاه واقعى خود را در نزد همسر آینده نخواهید داشت و اعتماد به وفادارى شما از بین مى رود.
این کار مى تواند پایه هاى زندگى زناشویى را سست گرداند. در این حالت، مرد همیشه از این عمل همسر در گذشته، احساس ناراحتى مى کند و نمى تواند آن را نادیده بگیرد. این وضعیت مى تواند به استحکام و شیرینى زندگى زناشویى به شدت آسیب مى رساند. شما همواره به دلیل این کار، در مقابل همسر، سرافکنده و شرمسار خواهید بود و پاسخى براى سرزنش هاى احتمالى او نخواهید داشت و نیز آن جایگاه واقعى را در زندگى مشترک از دست خواهید داد. لذا توصیه اکید ما این است که این نوع رازهاى زندگى خود به هیچ کس به خصوص همسرتان (حتى پس از سال ها زندگى مشترک) بازگو نکنید. سعى کنید حادثه مزبور را فراموش کنید و هیچ گاه از آن حرفى به میان نیاورید.
ضمنا به این نکته توجه داشته باشید که گفتن این امر، احساس اعتماد و وفادارى را که ضرورى ترین امر براى هر ازدواج است، خدشه دار مى سازد. نگران بى صداقتى تان نسبت به شوهر آینده تان نباشید. به هر حال هر انسانى ممکن است زمانى مرتکب یک اشتباه شود و بعد پشیمان گردد. با پشیمانى واقعى و جدى از یک گناه، عوارض و پیامدهاى آن به کلى مرتفع مى شود.
پی نوشت:
1. جامع السعادات، ج 2، باب سترالعیوب، ص 145.
منبع: خواستگارى، محمدرضا احمدى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها، دفتر نشر معارف، 1390.
در این رابطه لازم است نکات زیر را رعایت کنید:
1. مطمئن باشید کار درست آن است که هیچ گاه لغزش ها و گناهان گذشته خود را به کسى نگویید. بگذارید آنها بین شما و خدایتان باقى بماند و هرگز نگران این مسئله نباشید.
2. هر چند کار گذشته شما گناه بوده، اما خدا هم بسیار مهربان است و گناه افرادى را که از گناه خود پشیمان هستند مى بخشد. لذا با توجه به توبه و پشیمانى واقعى شما سعى کنید گذشته را فراموش کنید و به آن فکر نکنید.
3. اعتراف به گناه در مقابل دیگران، خود یک گناه است و باید از آن اجتناب شود. انسان باید فقط در برابر خداوند به گناهان خود اعتراف کند و از هر گونه بازگویى اعمال خلافى که مرتکب شده، به دیگرى اجتناب نماید و در فرمایشات ائمه معصومین علیهم السلام از آن نهى گردیده است.
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله از گناهان پیروان و امت خود بسیار نگران بودند و فرمودند: «بار خدایا کارى کن که در قیامت به جز تو و من از گناهان گنهکاران امت من کسى با خبر نشود. پیام آمد: رسول من! حتى در قیامت پرونده گناه گنهکاران امت تو را به شماى رسول خدا هم نشان نمى دهم و شما را از آن با خبر نمى کنم»1.
در نتیجه اعتراف به گناه در برابر غیرخداوند خود نوعى گناه است و خداوند دوست ندارد که دیگران بر این موضوع اطلاع پیدا کنند حتى اگر رسول خدا صلى الله علیه و آله باشد.
4. اعتراف به ارتباط دوستانه پیش از ازدواج با جنس مخالف در مقابل همسر، عملى کاملاً اشتباه است چه در زمان خواستگارى و چه پس از ازدواج و تشکیل زندگى مشترک. زیرا با اعتراف به این کار، اکثریت قریب به اتفاق خواستگارانتان از ازدواج با شما پشیمان خواهند شد. دخترى که اعتراف به رابطه دوستانه با نامحرم مى کند، خود را از چشم خواستگاران مى اندازد و ارزش و اعتبار خود را از بین مى برد و در این موضوع تنها با توبه واقعى و پایبندى به زندگى پاک و سالم با همسرتان صداقتتان را نزد خدا و همسرتان اثبات کنید و در این باره جدى باشید و تردید نکنید، در حالى که اگر گناه خود را مطرح کنید این نوع صداقت آثار منفى بسیار خواهد داشت و جایگاه واقعى خود را در نزد همسر آینده نخواهید داشت و اعتماد به وفادارى شما از بین مى رود.
این کار مى تواند پایه هاى زندگى زناشویى را سست گرداند. در این حالت، مرد همیشه از این عمل همسر در گذشته، احساس ناراحتى مى کند و نمى تواند آن را نادیده بگیرد. این وضعیت مى تواند به استحکام و شیرینى زندگى زناشویى به شدت آسیب مى رساند. شما همواره به دلیل این کار، در مقابل همسر، سرافکنده و شرمسار خواهید بود و پاسخى براى سرزنش هاى احتمالى او نخواهید داشت و نیز آن جایگاه واقعى را در زندگى مشترک از دست خواهید داد. لذا توصیه اکید ما این است که این نوع رازهاى زندگى خود به هیچ کس به خصوص همسرتان (حتى پس از سال ها زندگى مشترک) بازگو نکنید. سعى کنید حادثه مزبور را فراموش کنید و هیچ گاه از آن حرفى به میان نیاورید.
ضمنا به این نکته توجه داشته باشید که گفتن این امر، احساس اعتماد و وفادارى را که ضرورى ترین امر براى هر ازدواج است، خدشه دار مى سازد. نگران بى صداقتى تان نسبت به شوهر آینده تان نباشید. به هر حال هر انسانى ممکن است زمانى مرتکب یک اشتباه شود و بعد پشیمان گردد. با پشیمانى واقعى و جدى از یک گناه، عوارض و پیامدهاى آن به کلى مرتفع مى شود.
پی نوشت:
1. جامع السعادات، ج 2، باب سترالعیوب، ص 145.
منبع: خواستگارى، محمدرضا احمدى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها، دفتر نشر معارف، 1390.
