درستی یا نادرستی اعتراف به گناه
پرسش :
اگر کسی گناه زشتی انجام داده است که نمی‌تواند آن را با روحانی محل و معلم دینی‌اش در میان بگذارد، باید چه کند؟
پاسخ :
ما نباید گناه‌هایمان را برای دیگران - حتی برای روحانی محل معلم دینی‌مان - بازگو کنیم. این کار به آبروی ما لطمه می‌زند و باعث ترویج گناه می‌شود. راه رهایی از تیرگی گناه توبه و عذرخواهی از خدا و آمرزش خواستن از اوست. اگر چنین کردیم، وظیفه‌ی خود را انجام داده‌ایم.
برای بازگشت به سوی خدا و کم کردن فاصله با او به وساطت روحانی محل، معلم دینی و دیگر افراد نیازی نیست.
حال اگر خواستیم درباره‌ی خطرهای یک گناه، آسیب‌های آن و شیوه‌ی خلاصی از آن اطلاعاتی به دست آوریم، ضرورتی ندارد که بگوییم ما خودمان آن گناه را انجام داده‌ایم. بدون این کار هم می‌توانیم سؤال‌هایمان را بپرسیم؛ مثلاً می‌توانیم بگوییم «نگاه به نامحرمان چه عواقبی در پی دارد؟» یا این طور سؤالمان را مطرح کنیم که «آیا می‌شود بدون اجازه وسیله‌ی شخصی کسی را برداشت؟»
منبع: هفتاد و شش پرسش و پاسخ درباره اخلاق و رفتار، غلامرضا حیدری ابهری، انتشارات قدیانی، 1393.
ما نباید گناه‌هایمان را برای دیگران - حتی برای روحانی محل معلم دینی‌مان - بازگو کنیم. این کار به آبروی ما لطمه می‌زند و باعث ترویج گناه می‌شود. راه رهایی از تیرگی گناه توبه و عذرخواهی از خدا و آمرزش خواستن از اوست. اگر چنین کردیم، وظیفه‌ی خود را انجام داده‌ایم.
برای بازگشت به سوی خدا و کم کردن فاصله با او به وساطت روحانی محل، معلم دینی و دیگر افراد نیازی نیست.
حال اگر خواستیم درباره‌ی خطرهای یک گناه، آسیب‌های آن و شیوه‌ی خلاصی از آن اطلاعاتی به دست آوریم، ضرورتی ندارد که بگوییم ما خودمان آن گناه را انجام داده‌ایم. بدون این کار هم می‌توانیم سؤال‌هایمان را بپرسیم؛ مثلاً می‌توانیم بگوییم «نگاه به نامحرمان چه عواقبی در پی دارد؟» یا این طور سؤالمان را مطرح کنیم که «آیا می‌شود بدون اجازه وسیله‌ی شخصی کسی را برداشت؟»
منبع: هفتاد و شش پرسش و پاسخ درباره اخلاق و رفتار، غلامرضا حیدری ابهری، انتشارات قدیانی، 1393.
