دوباره جمعه شد و انتظار یاری که<br /> توقّع فرجش از دم اذان می رفت<br /> دوباره جمعه شد و ندبه های پی در پی<br /> که از زمین به بلندای آسمان می رفت<br />

دوباره جمعه شد و کوچه ای پر از حسرت<br /> وَ عابری که پریشان به جمکران می رفت<br /> دوباره جمعه شد و عاشقی که تا سهله<br /> به شوق دیدن مولای انس و جان می رفت

بازآ که مرا بی تو نه روز است و نه سال است<br /> ای ماه مرا هفته ی بی دوست و بال است<br /> یک مرحله از سیر جنون نیز خموشی است<br /> بگذار بگویند که مجنون تو لال است

بیا پا بر سرم بگذار تا خاک درت گردم<br /> غبارم کن، به بادم ده، بگو دور سرت گردم<br /> اگر چه کم تر از سنگم، بیا آیینه ام گردان<br /> که یک شب رو به رو با روی از گل بهترت گردم<br />

خواندیم هر چه ندبه و عهد و کمیل را<br /> گفتیم هر چه یا حق و یا یا رب نیامدی<br /> گفتم بیا به خاطر زهرا، اثر نداشت<br /> گفتم قسم به حرمت زینب، نیامدی<br />

از آه و اشک و ناله و سوزِ دل و دعا<br /> کردم بساط خویش مرتّب، نیامدی<br /> گفتند در رواج ستم می کنی ظهور<br /> دنیا شد از فساد لبالب، نیامدی<br />

جان آمد از فراق تو بر لب، نیامدی<br /> امروز هم سرآمد و شد شب، نیامدی<br /> چتر سیاه غم همه جا را فرو گرفت<br /> ای در سپهر عاطفه کوکب! نیامدی<br />

من تشنه لبم جرعۀ آبی بفرست<br /> یک جمعه دعای مستجابی بفرست<br /> با اشک دو دیده ام برایت ای دوست!<br /> صد نامه نوشته ام جوابی بفرست

به هر که خوی تو دارد اسیرم<br /> که آرام دلم خوی تو باشد<br /> دل بشکسته را باید طلب کرد<br /> که آن جا بهترین کوی تو باشد<br />

کتاب عشق ما رخساره ی توست<br /> که بسم الله اش ابروی تو باش<br /> به چشمانت قسم چشم امیدم<br /> به هر سو بنگرم سوی تو باشد<br />