می آیی ای فردای یلدای پریشانی<br /> از انتهای جاده‌های خیس‌ و بارانی‌<br /> با کاروانی از گل‌ و لبخند می آیی<br /> در واپسین‌ انتظاری تلخ‌ و طولانی‌<br />

ای بارش همیشگی، ای ابر بی زوال<br /> از التفات توست اگر ابرها ترند<br /> صبحی که سر بر آوری از مشرق ظهور<br /> این ابرهای خشک،به دست تو پرپرند<br /> شب را به یک اشاره ی خود تار و مار کن<br /> ای آن...

در آسمان یاد تو، دلها کبوترند<br /> بی وقفه ، هرتپش ، به هوای تو می پرند<br /> ای جاری ندیدنی، ای عطر سبز باغ<br /> گل ها هم از تو خاطره هایی معطرند<br />

صداى شیهه رخش ظهور مى آید<br /> به گوش آنکه دلى عاشقانه تر دارد<br /> جهان مسخَّر آن حسن دل فروز شود<br /> شبى که ماه من از رخ، نقاب بردارد<br />

همین نه من ز فراق تو اشک مى بارم<br /> که هر که از تو سخن گفت چشم تر دارد<br /> پیام دلکش جبریل شعر من این است<br /> که یار از دل عشاق خود خبر دارد<br />

شمیم عاطفه ات را ز باغ باید جست<br /> که در هواى تو هر شاخه، برگ و بر دارد<br /> اگر چه روز و شبم بى تو سخت مى گذرد<br /> خیال روى توام عالمى دگر دارد<br />

نسیم کوى تو پیغامى از سحر دارد<br /> سد سبد گل خورشید روى سر دارد<br /> بهشت، در نفس باد صبحدم جارى است<br /> که از دیار تو اى آشنا گذر دارد<br />

بی‌تو اینجا همه در حبس ابد تبعیدند<br /> سال‌ها، هجری و شمسی، همه بی‌خورشیدند<br /> از همان لحظه که از چشم یقین افتادند<br /> چشم‌های نگران، آینۀ تردیدند<br />

امشب که سرور دم به دم می آید<br /> رحمت عوض غصه و غم می آید<br /> ایکاش بگویند در این عید غدیر<br /> دارد پسر فاطمه هم می آید

ای صبا زحال این دل خبری رسان به یارم<br /> تو بگو ز درد دوری همه غصه گشته کارم<br /> تو بگو رسم وفا نیست که زما نهان کند روی<br /> من پی خبر زحالش در پی اش دوان به هر سوی