المسیر الجاریه :
آن زمان کآرزوی دیدن جانم باشد حافظ

آن زمان کآرزوی دیدن جانم باشد

آن زمان کآرزوی دیدن جانم باشد<br /> در نظر نقش رخ خوب تو تصویر کنم
دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی حافظ

دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی

دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی<br /> من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم
نیست امید صلاحی ز فساد حافظ حافظ

نیست امید صلاحی ز فساد حافظ

نیست امید صلاحی ز فساد حافظ<br /> چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم
دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم حافظ

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم<br /> و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم
مایه خوشدلی آن جاست که دلدار آن جاست حافظ

مایه خوشدلی آن جاست که دلدار آن جاست

مایه خوشدلی آن جاست که دلدار آن جاست<br /> می کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم
من که ره بردم به گنج حسن بی پایان دوست حافظ

من که ره بردم به گنج حسن بی پایان دوست

من که ره بردم به گنج حسن بی پایان دوست<br /> صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنم
ای مه صاحب قران از بنده حافظ یاد کن حافظ

ای مه صاحب قران از بنده حافظ یاد کن

ای مه صاحب قران از بنده حافظ یاد کن<br /> تا دعای دولت آن حسن روزافزون کنم
ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت حافظ

ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت

ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت<br /> حواله سر دشمن به سنگ خاره کنم
از نامه سیاه نترسم که روز حشر حافظ

از نامه سیاه نترسم که روز حشر

از نامه سیاه نترسم که روز حشر<br /> با فیض لطف او صد از این نامه طی کنم
کو پیک صبح تا گله های شب فراق حافظ

کو پیک صبح تا گله های شب فراق

کو پیک صبح تا گله های شب فراق<br /> با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم