مفطرات روزه | تفخیذ

پرسش :

الف: آیا تفخیذ و مانند آن روزه، را باطل می کند؟(1) ب: در فرض مسئلۀ قبل که از شخص منی خارج شده، درحالی که وثوق یا اطمینان به خارج نشدن آن نداشته است، آیا کفاره بر او واجب می شود یا قضای تنها کافی است؟(2)

پاسخ :

پاسخ الف: 

منی خارج نشده:

درصورتی که شخص قصد خروج منی را نداشته باشد و از عادتش هم خروج منی نباشد، روزه صحیح است (تمام مراجع عظام تقلید).

درصورتی که شخص قصد خروج منی را داشته باشد، حکم نیت قاطع را دارد که قبلاً بیان شد.
 

منی خارج شده:

اگر شخص قصد خروج منی را داشته یا از عادتش خروج منی بوده، روزه اش باطل می شود؛ ولی اگر شخص قصد خروج منی را نداشته و از عادتش هم خروج منی نبوده است:
 

1. اطمینان داشته که منی خارج نمی شود:

روزه اش صحیح است؛ ولی اگر شوخی را ادامه دهد تاآنجاکه نزدیک است منی خارج شود و خودداری نکند تا خارج گردد، روزه اش باطل است (حضرت امام و آیات عظام خویی، فاضل، سیستانی، نوری، مکارم، گلپایگانی، تبریزی، وحید، زنجانی و صافی).
 

2. وثوق یا اطمینان نداشته است که منی خارج می شود:

روزه اش صحیح است (حضرت امام).

روزه اش باطل می شود (آیات عظام سیستانی، خویی، وحید، تبریزی، فاضل، مکارم، گلپایگانی و نوری).

بنا بر احتیاط واجب، روزه اش باطل می شود (آیت الله اراکی).
 

پاسخ ب:

قضا کافی است (آیات عظام خویی، وحید، تبریزی، فاضل، مکارم و نوری).

قضا و کفارۀ هر دو واجب می شود (آیت الله گلپایگانی).

چنانچه خروج منی دراثر تماس بدنی با زن بوده، مثل ملاعبه، بوسیدن، لمس کردن، قضا و کفارۀ هر دو واجب می شود؛ اما در غیر مباشرت با زن، قضا کافی است (آیت الله سیستانی).

پی‌نوشت‌‌:
1- عروة الوثقی، فصل فیما یجب الامساک عنه، مسئلۀ 7 و 18 و فصل فی موارد وجوب القضا دون الکفاره، مورد العاشر و فصل فیما یکره للصائم، مورد الاول؛ توضیح المسائل مراجع، مسئلۀ 1595؛ وحید، توضیح المسائل، مسئلۀ 1603؛ خویی و تبریزی و وحید، منهاج الصالحین، بعد از مسئلۀ 998، مورد الثامن و بعد از مسئلۀ 1025، مورد السابع.
2- عروة الوثقی، فصل فی موارد وجوب القضا دون الکفاره، مورد العاشر؛ خویی و تبریزی و وحید، منهاج الصالحین، بعد از مسئلۀ 1025، مورد السابع.

منبع: احکام روزه، اداره پاسخگویی به سوالات دینی آستان قدس رضوی، انتشارات قدس رضوی، 1393.