امکان جااندازی در رفتگی مادرزادی لگن
پرسش :
من در بچگی دررفتگی مادرزادی لگن داشته ام ولی در آن زمان درمانی برای من انجام نشده است. فعلا ۲۵ سال دارم. آیا الان امکان جااندازی مفصل ران من وجود دارد؟
پاسخ :
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در ناحیه لگن باید در روزهای اول بعد از تولد شروع شود. هرچه درمان این بیماری به تعویق بیفتد مشکلات بیستری بوجود خواهد آمد. در این حال نه تنها درمان مشکل تر میشود بلکه ممکن است نتایج درمانی مطلوبی هم بدست نیاید.
در زمان نوزادی با پوشیدن یک کمربند طبی ساده به دور شانه ها، کمر و پاهای نوزاد دررفتگی جا میفتد. اگر درمان چند ماه به عقب بیفتد همین جااندازی ممکن است نیاز به بیهوشی عمومی و گچ گیری داشته باشد. در سنین بالای یک سال دررفتگی معمولا بصورت بسته قابل جااندازی نیست و این کار نیاز به عمل جراحی دارد. پزشک معالج با استفاده از جراحی، مفصل ران را باز کرده و جااندازی میکند و سپس تنه و ران های بچه مدتی در گچ باقی میماند.
در صورتی که جراحی باز هم بیشتر به عقب بیفتد بیمار نه تنها نیاز به جااندازی باز خواهد داشت بلکه باید با عمل جراحی استئوتومی، شکل استخوان های لگن را نیز تغییر داد.
بتدریج و با بالا رفتن سن بچه رشد سر استخوان ران و حفره استابولوم بیشتر دچار ایراد میشود و این دو استخوان تغییر شکل میدهند. بعد از سنین مدرسه، شکل این دو استخوان چنان تغییر میکند که جااندازی آنها بسیار مشکل شده و نتایج درمانی آن هم زیاد رضایت بخش نخواهد بود.
وقتی فردی که به علت دررفتگی مادرزادی مفصل ران به سن بلوغ میرسد شکل حفره استابولوم کاملا تغییر کرده است. این حفره دیگر گرد و مدور نیست، زاویه و شیب آن نسبت به استخوان اصلی لگن زیاد شده و غضروفی که باید سطح درونی آن را پوشانده باشد تغییر ماهیت داده و در وضعیت مطلوبی نخواهد بود.
در این سنین سر استخوان ران کوچک مانده، طول استخوان ران کم شده و تنه استخوان ران کمتر رشد کرده و لاغرتر باقی میماند. همچنین فاصله سر استخوان ران با حفره استابولوم بتدریج بیشتر و بیشتر میشود.
بنابه دلایل ذکر شده در سنین بعد از بلوغ عملا امکان جااندازی یک مفصل ران که بصورت مادرزادی دررفته است امکانپذیر نمیباشد. البته اگر بیمار در این سنین به علت ساییدگی، دچار درد در ناحیه لگن شود میتوان با استفاده از مفصل مصنوعی درد را از بین برد.
منبع: ایران ارتوپد
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در ناحیه لگن باید در روزهای اول بعد از تولد شروع شود. هرچه درمان این بیماری به تعویق بیفتد مشکلات بیستری بوجود خواهد آمد. در این حال نه تنها درمان مشکل تر میشود بلکه ممکن است نتایج درمانی مطلوبی هم بدست نیاید.
در زمان نوزادی با پوشیدن یک کمربند طبی ساده به دور شانه ها، کمر و پاهای نوزاد دررفتگی جا میفتد. اگر درمان چند ماه به عقب بیفتد همین جااندازی ممکن است نیاز به بیهوشی عمومی و گچ گیری داشته باشد. در سنین بالای یک سال دررفتگی معمولا بصورت بسته قابل جااندازی نیست و این کار نیاز به عمل جراحی دارد. پزشک معالج با استفاده از جراحی، مفصل ران را باز کرده و جااندازی میکند و سپس تنه و ران های بچه مدتی در گچ باقی میماند.
در صورتی که جراحی باز هم بیشتر به عقب بیفتد بیمار نه تنها نیاز به جااندازی باز خواهد داشت بلکه باید با عمل جراحی استئوتومی، شکل استخوان های لگن را نیز تغییر داد.
بتدریج و با بالا رفتن سن بچه رشد سر استخوان ران و حفره استابولوم بیشتر دچار ایراد میشود و این دو استخوان تغییر شکل میدهند. بعد از سنین مدرسه، شکل این دو استخوان چنان تغییر میکند که جااندازی آنها بسیار مشکل شده و نتایج درمانی آن هم زیاد رضایت بخش نخواهد بود.
وقتی فردی که به علت دررفتگی مادرزادی مفصل ران به سن بلوغ میرسد شکل حفره استابولوم کاملا تغییر کرده است. این حفره دیگر گرد و مدور نیست، زاویه و شیب آن نسبت به استخوان اصلی لگن زیاد شده و غضروفی که باید سطح درونی آن را پوشانده باشد تغییر ماهیت داده و در وضعیت مطلوبی نخواهد بود.
در این سنین سر استخوان ران کوچک مانده، طول استخوان ران کم شده و تنه استخوان ران کمتر رشد کرده و لاغرتر باقی میماند. همچنین فاصله سر استخوان ران با حفره استابولوم بتدریج بیشتر و بیشتر میشود.
بنابه دلایل ذکر شده در سنین بعد از بلوغ عملا امکان جااندازی یک مفصل ران که بصورت مادرزادی دررفته است امکانپذیر نمیباشد. البته اگر بیمار در این سنین به علت ساییدگی، دچار درد در ناحیه لگن شود میتوان با استفاده از مفصل مصنوعی درد را از بین برد.
منبع: ایران ارتوپد
