جراحی دررفتگی مادرزادی لگن در نوجوانی
پرسش :
افرادی که در نوجوانی عمل جراحی دررفتگی مادرزادی لگن داشتند آیا درسنین بالاتر استخوان لگن دچار آسیب ازجمله پوکی و آرتروز یا حتی کوتاهی می شود؟ و آیا مجبورند در ۵۰ سالگی مفصل لگن را تعویض کنند؟
پاسخ :
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
دررفتگی مادرزادی مفصل ران همانطور که از نامش پیدا است یک بیماری مادرزادی است که موجب میشود سر استخوان ران در بیرون از حفره استابولوم قرار گیرد. درمان این بیماری هر چه زودتر انجام شود بهتر است چون:
- در سنین پایین درمان بسیار ساده تر است و معمولا نیازی به جراحی ندارد.
- در سنین پایین نتایج درمان بهتر میباشد.
اگر درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین نوزادی صورت گیرد ممکن است مفصل کاملا طبیعی شده و حتی در سنین بالاتر هم مشکلی برای بیمار ایجاد نشود. هرچه درمان با تاخیر بیشتر صورت گیرد فاصله مفصل بیمار با یک مفصل طبیعی بیشتر خواهد بود.
در این موارد گرچه ممکن است مفصل با درمان جااندازی شود ولی شکل آن ممکن است کاملا شبیه یک مفصل طبیعی نشود. در این حالات بیمار در سنین کودکی و نوجوانی معمولا مشکلی نخواهد داشت ولی ممکن است در دهه سوم عمر به بعد مشکلاتی برای وی بوجود آید.
این بیماران کسانی هستند که گرچه در زمان کودکی تحت درمان قرار گرفته اند ولی با وجود درمان، شکل استابولوم طبیعی نشده است. در این افراد عمق استابولوم کم است. به این وضعیت دیسپلازی مفصل ران میگویند.
ممکن است مشکل از این بیشتر باشد. وقتی بیمار به علت دررفتگی مفصل ران در سنین مدرسه تحت جراحی قرار میگیرد. در این بیماران ممکن است حتی با وجود جراحی، شکل مفصل کاملا طبیعی نشود.
این تغییر شکل مفصلی موجب میشود بیمار در سنین بزرگسالی دچار مشکل شود. به علت توزیع نامناسب نیروهای وارده به یک مفصل تغییر شکل داده، این مفصل دچار آرتروز و ساییدگی میشود. بتدریج ساییدگی و تخریب مفصل به حدی میرسد که درد بیمار غیر قابل تحمل شده و وی را مجبور به انجام عمل جراحی تعویض مفصل لگن میکند.
این بیماران به علت دردی که در مفصل ران دارند در حین راه رفتن فشار کافی را به مفصل وارد نمیکنند و همین موجب بروز پوکی استخوان در ناحیه لگن میشود.
هم تغییر شکل مفصل ران به علت درمان دیرهنگام و هم آرتروز ایجاد شده میتوانند طول اندام تحتانی را کوتاه کنند.
منبع: ایران ارتوپد
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
دررفتگی مادرزادی مفصل ران همانطور که از نامش پیدا است یک بیماری مادرزادی است که موجب میشود سر استخوان ران در بیرون از حفره استابولوم قرار گیرد. درمان این بیماری هر چه زودتر انجام شود بهتر است چون:
- در سنین پایین درمان بسیار ساده تر است و معمولا نیازی به جراحی ندارد.
- در سنین پایین نتایج درمان بهتر میباشد.
اگر درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین نوزادی صورت گیرد ممکن است مفصل کاملا طبیعی شده و حتی در سنین بالاتر هم مشکلی برای بیمار ایجاد نشود. هرچه درمان با تاخیر بیشتر صورت گیرد فاصله مفصل بیمار با یک مفصل طبیعی بیشتر خواهد بود.
در این موارد گرچه ممکن است مفصل با درمان جااندازی شود ولی شکل آن ممکن است کاملا شبیه یک مفصل طبیعی نشود. در این حالات بیمار در سنین کودکی و نوجوانی معمولا مشکلی نخواهد داشت ولی ممکن است در دهه سوم عمر به بعد مشکلاتی برای وی بوجود آید.
این بیماران کسانی هستند که گرچه در زمان کودکی تحت درمان قرار گرفته اند ولی با وجود درمان، شکل استابولوم طبیعی نشده است. در این افراد عمق استابولوم کم است. به این وضعیت دیسپلازی مفصل ران میگویند.
ممکن است مشکل از این بیشتر باشد. وقتی بیمار به علت دررفتگی مفصل ران در سنین مدرسه تحت جراحی قرار میگیرد. در این بیماران ممکن است حتی با وجود جراحی، شکل مفصل کاملا طبیعی نشود.
این تغییر شکل مفصلی موجب میشود بیمار در سنین بزرگسالی دچار مشکل شود. به علت توزیع نامناسب نیروهای وارده به یک مفصل تغییر شکل داده، این مفصل دچار آرتروز و ساییدگی میشود. بتدریج ساییدگی و تخریب مفصل به حدی میرسد که درد بیمار غیر قابل تحمل شده و وی را مجبور به انجام عمل جراحی تعویض مفصل لگن میکند.
این بیماران به علت دردی که در مفصل ران دارند در حین راه رفتن فشار کافی را به مفصل وارد نمیکنند و همین موجب بروز پوکی استخوان در ناحیه لگن میشود.
هم تغییر شکل مفصل ران به علت درمان دیرهنگام و هم آرتروز ایجاد شده میتوانند طول اندام تحتانی را کوتاه کنند.
منبع: ایران ارتوپد
